Heel goed stuk van het Antilliaans Dagblad ‘(Hele) Arbeidswet in revisie’ over de relatie tussen niet-flexibele arbeidswetgeving en werkloosheid. Het niet flexibiliseren van de arbeidswetten is in wezen hetzelfde als een muur optrekken om werklozen buiten het arbeidsproces te houden. Het is geen bescherming van werkenden tegen werkloosheid, maar juist bescherming van werklozen tegen werkgelegenheid.
En voor de ‘nay-sayers’: flexibilisering betekent niet meteen ‘hire & fire’. Enige mate van bescherming moet in stand blijven om werknemers te beschermen tegen slechte werkgevers. Idioterie komt echter voor in alle lagen van de gemeenschap, dus niet alleen onder werkgevers. Wie beschermt de werkgever als hij/zij ermee te maken krijgt? Wetten moeten mensen beschermen tegen buitensporig gedrag van andere mensen, maar niet op voorhand aannemen dat bepaalde mensen verkeerd bezig zijn.
Het is gewoon crimineel om zoveel mensen werkloos te houden en ondanks alle adviezen, onderzoeken en statistieken vol te houden dat de bescherming van werkloosheid en armoede via een starre arbeidswetgeving goed is voor het volk. De data, en nog pijnlijker zelfs de hongerige magen, bewijzen al jaren het tegendeel. Degenen die werkloosheid beschermen ondanks de overvloed aan data die bewijst dat de gekozen route niet werkt, moeten verantwoordelijk worden gehouden, punt.

Bryan Irausquin, Curaçao