Over het patriottische front
Op de eerste plaats stellen de heren Sambo en Hayer dat de mensen die zich verzetten tegen de onafhankelijkheid met opzet de gemeenschap vrees hebben aangepraat voor het verslindende monster Venezuela. Dit berust op een vergissing, onze vrees is niet Venezuela, maar wel de groep van de in emotioneel opzicht nog niet tot wasdom gekomen lokale independistas die er niet voor terugschrikken om het welzijn van de mensen in onze gemeenschap en de toekomst van het land op te offeren aan hun verwrongen minderwaardigheidscomplexen. U kent dat wel: dignidat (wat dat verder ook inhoudt) boven economisch en sociaal welzijn.
Op de tweede plaats vraag ik mij af of de heren Sambo en Hayer in de opzet van hun leergang over de deugden van de staatkundige onafhankelijkheid ook melding zullen maken van de desastreuze economische gevolgen en de maatschappelijke kwetsbaarheid welke die status voor een kleinschalige staat als het onze met zich mee zal kunnen brengen. Zullen zij melding maken van het feit dat de tien meest welgestelde eilandstaten in het Caribisch gebied onderdeel zijn van een staatkundige alliantie en dat daarentegen, de tien armste eilandstaten onafhankelijk zijn? Zullen zij verhalen over het economisch verval van Antigua en Barbuda na de zelfgekozen onafhankelijkheid in 1981 (zie Napa editie 16 oktober 2010)? Zullen zij de jeugd ook uitleggen waarom de voornaamste Europese staten zo stom zijn geweest een groot deel van hun nationale bevoegdheden vrijwillig af te staan aan een supra-nationale alliantie, de EU?
Als voornoemde schrijvers het werkelijk goed voor hebben met onze jeugd en onze jongeren daadwerkelijk willen voorbereiden op de trends die op gebied van de geografische opdeling van onze aarde ons te wachten staan, is het dan niet raadzaam erop te wijzen dat landsgrenzen (en dus ook natiestaten) minder belangrijk worden in vergelijk met andersoortige banden die de volkeren met elkaar binden zoals religie, etniciteit, cultuur, enzovoort (zie Newsweek editie 4 oktober 2010)? Onze jeugd verdient het niet om geïndoctrineerd te worden in een bedompte, bekrompen, achterhaalde en aftandse leer van natie-seperatisme. Laten wij in hemelsnaam die onzin vergeten. Wat dient te gebeuren is onze toekomstige generatie te laten meedenken over de gevolgen die het wereldlijk denken (zoals de opkomst van rechts in Europa , the Tea Party beweging in de USA, de splitsing van Latijns-Amerika tussen de Liberalistas en de Bolivarian Republics, et cetera) kan/zal hebben op de kleinschalige staten in het Caribisch gebied. Daar liggen onze daadwerkelijke problemen (en uitdadingen).
Dat constante gezeur over neokolonialisme houdt ons alleen maar af van de werkelijke issues waarmee wij ons zouden moeten bezighouden.
George Lichtveld
