Er gaat een videoclip rond op internet van een lokale politicus die de salarisslippen van de verschillende overheids-nv’s laat zien. Gepresenteerd juist door iemand die bijna nooit de Statenvergadering bijwoont maar wél elke maand een vet salaris opstrijkt.
Iedereen schrok zich rot en gelijk kwamen de reacties van de verschillende mensen die probeerden dat goed te praten. Er was er één bij die 57.000 gulden per maand ‘marktconform’ noemde en dat terwijl 60 procent van de bevolking het minimumloon of zelfs minder verdient. Bedragen als 325 gulden per uur werden genoemd, dus dat zijn gouden trips naar het toilet als je buikloop hebt. Dat zijn figuren die kasten van huizen neerzetten in ‘closed communities’ waar wij als gewone burgers niet eens binnen mogen komen omdat wij niet door de portier binnengelaten worden.
Ik ken een geval van een vertegenwoordiger van ons toeristenbureau, een bekende ‘salsero’ die in Santo Domingo meer verdiende dan de president van dat land en een appartement had in de stad en weekenden naar zijn Pablo Escobar-achtige ‘Finca’ buiten de stad ging want het kostte teveel tijd om heen en weer te reizen.
Ik vraag mij af of de politici deze handlangers op sleutelposities plaatsen. Wat moet er niet voor hen aan de strijkstok blijven hangen als zij opeens iets ‘ongezien’ moeten tekenen omdat de baas dat wil.
Telkens weer vergissen we ons in de figuren die zeggen dat ze het zo goed menen met onze klip die later met hun hand in de koektrommel gepakt worden. Nu weer met ons gouden ziekenhuis.
Daarvoor met mondkapjes op in een ‘geleende’ druktank op de foto staan in alle kranten of een andere die in hongerstaking gaat omdat meneer niet tevreden is over de luxe regeling in de gevangenis.
Iedereen vervloekte de gouverneur omdat zij weigerde voor 200 miljoen te tekenen en wat blijkt nou, iemand kreeg de koektrommel niet open omdat de gouverneur er bovenop zat, maar niemand die de gouverneur zijn excuses aanbiedt omdat zij ons van een financieel debacle heeft gered.
Alle politici die tijdens de verkiezingen ons zoveel voorspoed hebben beloofd zijn allemaal schatrijk van geworden of genieten van een royaal pensioen terwijl de arme sloeber met 800 gulden pensioen per maand maar moet zien rond te komen of een alleenstaande moeder met een fooi van 300 gulden per maand want dat is ook ‘marktconform’.
Interessant is dat er geen opvang is voor een alleenstaande man als hij zijn huis wordt uitgezet omdat hij zijn huur niet kan betalen maar wél voor een vrouw.
Ik heb bedragen gezien wat sommige van deze ‘loopjongens’ aan loonbelasting betalen, wat hoger is dan het jaarsalaris van een medewerker op een kantoor.
Ik heb ook bedragen gezien van secretaresses van ‘loopjongens’ die rond de 12.000 gulden per maand liggen terwijl ze amper hun eigen naam kunnen schrijven of een fotokopie kunnen maken.
Ik heb het opgegeven want de eerste de beste die mij komt beloven dat hij wel de oplossing heeft voor de problemen die wij hebben schop ik de deur uit, want hoe netjes en mooi en geciviliseerd ze ook overkomen, ze hebben maar één doel en dat is zichzelf zo gauw mogelijk verrijken.
Wij zitten in een precaire financiële situatie omdat wij sinds 10-10-‘10 deze mensen hebben geloofd en nu het écht serieus is geworden en Nederland ingrijpt, willen de vakbonden gaan staken om de maatregelen tegen te houden zodat we op dezelfde voet kunnen doorgaan. Maar ondertussen komen ze zélf niet met een oplossing!
Ik blijf lachen op deze klip, want het zijn net renpaarden met kleppen voor hun ogen die niet zien dat ze van de zijkanten door een bus worden aangereden.
Arthur Donker,
Curaçao