Interessante analyse over de monumenten in het Antilliaans Dagblad. Misschien ook goed te vermelden dat er ook eigenaren zijn die onverdeelde boedels wel degelijk willen verkopen, maar weinig tot uitermate langzame medewerking van zowel overheid als rechterlijke macht krijgen. Ik heb bijvoorbeeld in 2017 (!) een koopovereenkomst gesloten voor een monument van de meerderheid van familieleden in een onverdeelde boedel. In eerste instantie moet daar altijd een rechterlijke uitspraak over komen, dat heeft veertien maanden op zich laten wachten, waarna gezegd werd dat we aanvullende informatie moeten leveren, in dit geval een stamboom. Het stamboomverzoek ligt nu alweer bijna een jaar bij Kranshi, daarna moet het opnieuw naar de rechter, wie weet hoe lang dat gaat duren.
Leuke ideeën dus om door de overheid herstelwerkzaamheden op kosten van de eigenaar uit te laten voeren, maar ondersteuning bij de verkoop is cruciaal om dit los te trekken. Ik ken nog drie andere gevallen van verkoop van monumenten uit een onverdeelde boedel, waarbij de familieleden (die bekend zijn) bereid zijn te verkopen, maar maanden en soms jaren moeten wachten op informatie van Kranshi en uitspraken van de rechter. En dat terwijl de onderliggende wetgeving op dit vlak al jaren geleden is aangepast.
De redactie mag dit uiteraard plaatsen, maar anoniem svp; ik wil niet dat het proces nog verder wordt vertraagd door personen die geen kritiek kunnen verdragen.

Naam bij redactie bekend, Curaçao