Het was te voorzien, dat de besluitname van de regering in alleen maar de tarievenstructuur van de buschauffeurs tot een probleem zou leiden. Overigens een besluitname zonder urgentie, als men ziet dat er maar voor 10 centen tarieven worden verlaagd, en zonder voldoende vooruitzicht, als men kennis neemt, dat er ten aanzien van het onderzoek op basis waarvan de prijzen worden verlaagd er een ontmoeting was belegd. Op 3 april, een rustige dag voor de gemiddelde buschauffeur. Basis dus voor een ongedwongen discussie zonder tijdsdruk. En het is ook een besluitname zonder visie, omdat er niet meteen is gekeken naar de andere tekortkomingen in het openbaartransportsysteem om ook die in een goede richting te duwen. Ten slotte gebrek aan visie ten aanzien van de planificatie van het busgedeelte van het openbaarvervoerwezen in bijvoorbeeld het nationaal ontwikkelingsplan, die in deze dagen ook en met veel nadruk is aangekondigd. Had de regering echt niet even kunnen wachten?
Zoals reeds gezegd is de verlaging van secundaire urgentie (tertiair?). Er wordt voor 10 centen vermindering aangebracht. Hoe substantieel is dit voor de busgebruiker? Laten we even kijken naar een van de manieren waarop de gemiddelde busgebruiker, gebruikmaakt van dit middel. Iemand die in Santa Maria woont bijvoorbeeld, maar die in Saliña werkt. Of op Brievengat, maar werkende op Hato. Zij behoeven per dag minstens vier maal een bus te nemen. Van Santa Maria bijvoorbeeld naar Otrobanda vanwege de routespecificaties en dan zo snel als mogelijk naar Punda lopen om aldaar de bus naar Saliña te pakken. Met de besluitname van de regering betekent dit vier keer tien centen bespaard. Maar stel dat deze persoon later bij het naar huis gaan niet op de grote weg wenst uit te stappen maar binnenin het dorp. Dan doet de chauffeur er meteen pardoes minstens 50 cent toeslag erbij op het tarief. Weg die besparing dus!
Dit is het probleem van de interwijkbusverbinding. Beleid met visie zou hierbij hebben ingehouden, dat de regering dit probleem ook in haar besluitname zou hebben meegenomen. Het ontbreken van interwijkverbindingen is een gebrek dat al tientallen jaren leeft. Namelijk de mogelijkheid van bijvoorbeeld een busdienst, die Santa Maria, Brievengat, Santa Rosa en Montaña met elkaar verbindt. Dan bespaart de busgebruiker tweemaal het tarief die hij nu moet betalen voor de reis woning-werk. Bijvoorbeeld twee maal 2,50 gulden! Nou, dat is wel een besparing! In tijd en geld.
Met de komst van Sambil recentelijk en mogelijk Wechi over enige tijd, ontstaat de noodzaak om nieuwe busdiensten aan te bieden. In een beleid met visie wordt er met deze ontwikkelingen rekening gehouden en als er beslissingen worden genomen, dan neem je deze mee. Mensen met een auto komen gemakkelijk te Sambil; het is een kleine omweg. Maar o wee als je met de bus moet. Vanaf de meest gangbare route, namelijk via de weg langs Marchena, moet je wellicht een halfuur lopen nadat je uit de bus bent gestapt. Geen bus die de omweg voor een gebruiker maakt en als het toch moet, dan is de extra betaling geen kleinigheid. Is een busvergunning op Sambil zo’n onoverkomelijke barrière? Dan heb je meteen wat werkgelegenheid erbij. Over nieuwe busvergunningen en werkgelegenheid gesproken. Waarom geen Waaigatparkeerplaats - Punda busdienst. Voor een gulden (1 gulden) per rit. Veel mensen parkeren namelijk op Waaigat om de parkeerkosten in Punda te vermijden, maar moeten dan wel naar Punda lopen. Hoe verder men van de Wilhelminabrug parkeert, des te langer (zwaarder) de loopafstand. Lopen is gezond, ook als je op je werk moet zijn, maar er zijn ook mensen die niet of veel moeilijker ter been zijn. En de speciale parkeerplaatsen die er voor hen in het verkeerswezen zijn aangelegd, worden vaak door gezonde automobilisten bezet. Dan is een busdienst tussen Waaigat - Pietermaai/Punda - wellicht met een stukje Penstraat erbij - alleen maar voordelig. Met name ook voor de gelegenheden waarin er speciale evenementen zijn in de buurt, bijvoorbeeld een concert in het Avila-hotel of een drukke sfeer in de Nieuwestraat. Dan kan het parkeren op de trottoirs met goede resultaten worden bestreden. En weer wat werkgelegenheid erbij natuurlijk.
De grootste tekortkoming rondom de besluitname inzake de tariefsverlaging is het feit, dat men alweer geen enkele aandacht heeft besteed aan de leemte die er is in het openbaar vervoer in de avond- en nachtelijke uren. Het gros van de buschauffeurs oriënteren hun werktijden tussen 6.00 uur ‘s morgens en 19.00 à 20.00 uur ‘s avonds. In de donkere uren valt de dienstverlening zo goed als weg. Hetgeen ook zijn weerslag heeft op de reisgewoontes van de openbaarvervoergebruiker en dus de sociaaleconomische ontwikkeling die hierop gebaseerd kan zijn. Dus, bij gebrek aan busvervoer blijven veel mensen maar thuis in de avond, terwijl zij in het andere geval wel uit zouden gaan en daardoor stimulering gevende aan hun eigen ontwikkeling en de economie. Naar een lezing gaan bij de universiteit bijvoorbeeld is in de huidige situatie een definitieve no, no voor iemand van bijvoorbeeld Saliña. Vier keer wachten op bussen die niet gaan komen is niet diens idee van een prettige avond. Met een stevige wandeling erbij overigens, want tussen de bushalte op de Rooseveltweg/kruising Jan Noorduynweg en de universiteit (ongeveer 400 meter verderop) is er geen busdienst. Als de meneer/mevrouw van Saliña eindelijk bezweet en vermoeid aankomt, dan is de lezing allang afgelopen en is iedereen al weg. En dat terwijl de oplossing voor het busprobleem bij avond/nacht een peulenschilletje is. Daar heb je de nachtbus voor, die via het smartmobieltje oproepbaar is en tegen concurrerende tarieven zijn diensten verleent. Tussen 20.00 uur ’s avonds en 6.00 uur ’s morgens, dan is er geen onnodige concurrentie met de dagbus en worden ook hier alweer wat nieuwe werkgelegenheid gecreëerd. Kijk, als de regering op deze wijze vooruitzicht toont is dat dan niet meer waard dan die minuscule 10 centen!
Hitzig Bazur, Curaçao