Meer planning, roepen sommigen. Ik verzeker hen dat vanaf het vertrek van Shell hier niemand meer de noodzaak nog van inzag. Op verzoek van Curaçao werd het eiland in 1988 als een verouderde puinhoop achtergelaten, dus houden zo! Hoe rommeliger, onveiliger, viezer, voller, ongezonder, hoe beter voor onze identiteit. Laat Isla met de hulp van Venezuela maar lekker doorroken en gif verspreiden. Zolang Cuba communistisch is en niet op volle toeren draait, komen toeristen hier nog langs, maar nooit lang genoeg om deze stinkende janboel op te merken, althans zolang ze niet in de buurt van het oude Joodse kerkhof komen. Alles went en onze minister-president is straks gewoon weer huisarts in Wishi. Hebben jullie hem op de foto met de Venezolaanse minister van Buitenlandse Zaken, Delcy Rodriquez, zien zitten babbelen over gemeenschappelijke belangen? Zij met haar mooie benen strak over elkaar, die van hem wijd uit elkaar. Een man die zo naast een vrouw zit is onzeker. Hij vertelde haar dat eigenbelang het enige belang is dat hier speelt, dat PdVSA mag blijven, planning niet nodig is en zolang de zaak niet ploft, alles vanzelf komt.
Die tweede pier had natuurlijk tegenover Cinelandia moeten staan. Met die symmetrische structuur van de binnenstad is dat vanzelfsprekend, de stad was weer in evenwicht gebracht. Probeer dat hier duidelijk te maken. Dit verhaal vertelde ik jaren geleden al. Domheid en kortzichtigheid hebben dat belemmerd. Nu vormen Sambil en Tula Pier samen de genadeslag voor de binnenstad. Het nieuwe ziekenhuis laat straks een nog grotere chaos achter met leegstaande bouwvallige gebouwen, die zullen de schade niet kunnen compenseren. De omgeving van het nieuwe ziekenhuis wordt een enorme puinbak en neemt heel Otrobanda mee. Wie even aandacht schenkt aan restanten van het verloederende Sint Thomas College kan zich dat zonder veel moeite voorstellen. Sehos is ruim tien maal zo groot. Dat er totaal geen aandacht noch visie is voor deze zaak bewijst weer een totaal misplaatst nieuw gebouwtje op het parkeerterrein tegen de voorgevel van mijn oude school. Als je die school nu weghaalt staat het gebouwtje, nota bene een medische kliniek, elke nieuwe ontwikkeling daaromheen in de weg. Het lijkt een detail, maar dommer kan haast niet.
Hoe inconsistent is de overheid, waarom heeft Suzy de bouw van dit stulpje niet onmiddellijk platgelegd? Zij moet zo langzamerhand zorgen dat de stad bewoond wordt met frisse jonge mensen, die een einde willen en kunnen maken aan die dominante fnuikende nostalgie van oude mensen die toegedekt door Unesco sentimenteel lopen te doen over de restanten van hun voorouders. Je kunt niet blijven wachten totdat hier iedereen en alles dood is. Het is erbarmelijk hoe de binnenstad er al uitziet. Geloof me, het wordt nog veel erger. Zodra Havana opleeft, is het met Tula Pier gedaan. Schei toch uit met die in slaap sussende cijfertjes over groeiend toerisme. Het is beschamend dat er voor Willemstad nog geen toekomstbeeld bestaat en voor het eiland niet aan een toekomstbeeld gewerkt wordt, laat staan dat er gedacht wordt hoe je zoiets tot stand brengt. Er wordt veel gekletst, niemand denkt vooruit. Eén ding staat vast, een bruisend Willemstad is duizend maal meer waard dan die stinkende benzinefabriek in het hart.
Carlos Weeber (architect),
Curaçao