Ik ben erg geschrokken en diep teleurgesteld. Ik ben pater Jan Bandsma, een franciscaan, en ben zo’n 25 jaar pastoor geweest bij de Koninklijke Marine. Nadat ik een paar maal uitgezonden was naar Curaçao om voor de mensen daar te zorgen, ben ik verliefd geworden op dit land en zijn bewoners. Ik besloot om de laatste jaren van mijn leven te gaan wonen en werken op ons eiland om voor alle mensen die mijn hulp nodig hadden, onder andere de oud-marine mensen die hier wonen, iets te kunnen betekenen.
Ik ben nu 79 jaar en werk hier nog steeds, de laatste tien jaar, op mijn bescheiden maniertje naar volle tevredenheid. We hadden onlangs nog een prachtige kerstnachtviering op de Marinebasis Parera waarbij zo’n 900 eilandbewoners aanwezig waren. Wat is mij nu overkomen.......
Vorige week dinsdag had ik ‘s middags om half zes een afspraak met een marine-gezinnetje op Grote Berg. Op mijn weg daarnaartoe stopte ik rond vijf uur even langs de weg bij de supermarkt Jen, een kilometer voor dit dorpje. Bij het weggaan, liep ik naar mijn auto. Opeens voelde ik een ruk achter in mijn nek. Ik wist niet wat mij overkwam. Er rende een jonge man van een jaar of achttien van mij vandaan en vluchtte even verderop de struiken in. Wat bleek nu. Hij had mijn gouden ketting met kruis en Maria-medaille van mijn hals gerukt. Ik bleef aan de grond genageld staan. Ontredderd en verslagen! Hoe is het mogelijk, dat onze jeugd tot zulke dingen in staat is op klaarlichte dag. Het kruis en de medaille uit Lourdes zijn voor mij erg belangrijk en de emotionele schade bij mij is groot. Ik heb nog een kleine hoop, dat iemand mij die kostbare herinneringen kan terugbezorgen.
Pastoor Jan Bandsma, Curaçao