Mevrouw Lelia Peternella-Pieters Kwiers, in de vriendenkring ‘Shon Le’ genoemd, is opgegroeid in een gezin waar haar vader wijlen Hendrik Pieters Kwiers een van de vooraanstaande personen was, die deel uitmaakte van het team van Dr. Mr. Da Costa Gomez bij de rondetafelconferentie van 1948.
Een van de belangrijke beslissingen van de rondetafelconferentie betrof de invoering van het ‘Algemeen Mannen- en Vrouwenkiesrecht’ op de Nederlandse Antillen. Het was dan ook niet vreemd, dat wijlen Hendrik Pieters Kwiers bij de verkiezingen van 1949 als een van de 4 gekozen kandidaten op de lijst van de Nationale Volkspartij uit de bus kwam.
Wij citeren de Beurs- en Nieuwsberichten van 18 maart 1949: ‘H.G.M.Pieters Kwiers is gezien en geliefd bij het volk en een goed spreker in het Papiaments.” Logisch, want de gekozenen moesten beschikken over goede communicatieve vaardigheden. Zij moesten het volk goed informeren over de grote veranderingen die het volk te wachten stond op weg naar de instelling van het eilandsbestuur van Curaçao en de autonomie van het land Nederlandse Antillen.
Lelia erfde haar communicatieve vaardigheden van geen vreemde. Zij besloot voor de eilandsraadsverkiezingen in 1987 zich verkiesbaar te stellen op de lijst van de Nationale Volkspartij. Eenmaal gekozen, moest zij behoorlijk wat obstakels overwinnen. Raadsleden kregen slechts een schadeloosstelling van 275 gulden per maand en moesten hun werkzaamheden in deeltijd uitvoeren. Lelia was de eerste gekozen leerkracht in actieve dienst (lerares Nederlands, Spaans en maatschappijleer). Het schoolbestuur had ernstige bezwaren om haar vrijaf te geven om vergaderingen van de eilandsraad bij te wonen. Aan de ene kant begrijpelijk, want de leerlingen hadden recht op onderwijs dus moest het lesrooster gevolgd worden. Aan de andere kant, als het actief en passief kiesrecht als een grondrecht beschouwd wordt, moet men in de gelegenheid gesteld worden het werk als volksvertegenwoordiger zonder hindernissen uit te kunnen oefenen. Voor wie daarbij ook nog is opgegroeid in een gezin waar heftig gestreden is voor de introductie van algemeen kiesrecht voor mannen en vrouwen, komt het dan ook hard aan om voor de keus gesteld te worden of als volksvertegenwoordiger te werken of je beroep als lerares te blijven uitoefenen. Hoe strookte dit dilemma met de democratische grondbeginselen?
Na veel inspanningen, correspondentie en over en weer vergaderingen tussen het bevoegde gezag en het schoolbestuur, werd uiteindelijk besloten haar vrijstelling van dienst te verlenen, zodat zij zich kon toeleggen op het werk als raadslid. Het schoolbestuur kreeg toestemming van het eilandsbestuur om een extra leerkracht aan te stellen en mevrouw Lelia zou zo veel als mogelijk ter beschikking zijn ter ondersteuning van werkzaamheden ten behoeve van de school. Pas veel later, in de jaren 90, is er gewerkt aan een regeling voor voltijd lidmaatschap.
Wij hebben Lelia leren kennen als een zeer warmhartig, gedreven en harde werker, opvoedster, mentor, emancipator enzovoort, met uitstekende communicatieve vaardigheden en leiderschapskwaliteiten. Zij heeft de weg gebaand voor alle mannen en vrouwen op Curaçao, die zich als eilandsbestuurder op een waardige manier wilden inzetten voor land en volk zonder discriminatoire regelingen te moeten trotseren. Als wij haar inzet als Eilandsraadslid, gedeputeerde van het eilandgebied Curaçao en actief lid in diverse commissies en stichtingen in beschouwing nemen, kunnen wij concluderen dat het heel spijtig zou zijn geweest als een dynamisch persoon zoals Lelia Pieternella-Pieters Kwiers de kans ontnomen was geworden om volk en land te dienen. Moge haar de eeuwige rust en geluk geschonken zijn.
Shon Lé, Sosega na Pas!

Maria Liberia-Peters, Curaçao