In de lokale dagbladen is er momenteel een mediahype omtrent het niet verlengen van het dienstverband van de heer Adriaens als directeur van de Curaçao Airport Holding (CAH). Hij heeft zijn ‘old boys network’ flink geactiveerd en zijn pr-machine draait op volle toeren.
Ik stel voorop dat de heer Adriaens het volste recht heeft om zijn teleurstelling over het verlengen van zijn dienstverband publiekelijk te ventileren. Ik betwist de heer Adriaens geenszins dat recht. Maar om het dan te brengen onder het mom van politieke vervolging door de PAIS-partij, is wel een beetje vergezocht, als men in aanmerking neemt dat er gedurende de afgelopen 4,5 jaar van zijn dienstverband herhaaldelijk publieke issues rondom CAH zijn geweest. En sommige van die (in de pers breed uitgemeten issues) dateren van 2011, een boekjaar van de holding toen - bij mijn weten - de PAIS-partij nog niet eens was opgericht.
Ik verwijs met name naar de publiekelijk geuite kritiek van uitgerekend Omayra Leeflang die destijds in 2011, zowel in de dagbladen als via haar radiopraatje felle (en naar mijn mening terechte) kritiek had geuit op het feit dat er in de stoelengarantie die door de toenmalige minister Hakim aan Air Berlin was toegekend, gemeenschapsgeld werd aangewend om een noodlijdende buitenlandse luchtvaartmaatschappij te subsidiëren. Uiterst merkwaardig is dat in deze huidige mediahype diezelfde Omayra Leeflang fel op de bres is gesprongen voor de zeer bereidwillige uitvoerder van die garantie en hem thans te vuur en te zwaard verdedigt, terwijl die garantie, zelfs na het aftreden van Hakim tot twee maal toe door CAH werd geprolongeerd.
Een ommezwaai van 180 graden dus, maar deze ‘public issue’ speelde in de media toen PAIS nog niet geboren was (of misschien in de kinderschoenen stond). Haar huidige loftuitingen in de pers over het uitstekend functioneren van de heer Adriaens als directeur van CAH staan wel in schril contrast met haar politieke visie zoals publiekelijk geuit in 2011.
Er waren overigens nog diverse andere ‘public issues’ waar de holding bij betrokken was en zelfs door in opspraak was geraakt, zoals bijvoorbeeld als gevolg van zijn bewering in het Antilliaans Dagblad van woensdag 26 februari 2014 onder de kop ‘Terug naar de oude structuur’ in de tweede kolom waarin de heer Adriaens letterlijk aan het woord kwam met het volgende: ,,Voordat het vliegveld in augustus 2003 werd geprivatiseerd (?), was het een nv van de overheid. Er was een bestuur bestaande uit mensen die door de regeringspartijen waren benoemd, met aan het hoofd een directeur. In die periode leed de airport grote verliezen.” Daarom is er toen voor gekozen om de luchthaven door een ‘commercial group te laten beheren’. Nadat ikzelf persoonlijk Rudy Sprock had geattendeerd op de verkeerde voorstelling van zaken, heeft laatstgenoemde in zijn toen nog officiële hoedanigheid van president-commissaris van de holding de heer Adriaens publiekelijk op zijn nummer gezet. Dat deed Rudy Sprock met een ingezonden stuk met goed onderbouwde en verifieerbare feiten. De publicatie van die reactie, alsook de inhoud en strekking van het stuk was echter dat de president-commissaris van de holding de directeur van de holding een publiekelijke terechtwijzing had gegeven. Een nooit eerder voorgekomen scenario op Curaçao, zelfs niet ten tijde van de rumoerige RvC-perikelen onder het regime van Gerrit Schotte. Uiterst merkwaardig is dat ook diezelfde Rudy Sprock vandaag in gloedvolle bewoordingen de heer Adriaens de hemel in prijst met een opsomming van een waslijst van verdiensten, een ware ‘tear jerker’ die bedoeld was om aan te geven hoe de heer Adriaens het slachtoffer werd gemaakt van politieke vervolging door de PAIS-partij. ,,’t Kan verkeren”, zei Bredero. Misschien zouden wij een collecte moeten openstellen om een standbeeld voor de heer Adriaens te laten oprichten.
Hij heeft toch zóóó goed gefunctioneerd, hij heeft toch zoveel geld gespendeerd gedurende zijn directeurschap en hij heeft toch zoveel bereikt voor de economie van Curaçao? Pardon, het zou zinvol kunnen zijn als tijdens de openbare behandeling van deze kwestie in de Staten diepgaand onderzoek wordt gedaan naar de diverse ontvangers van onze gemeenschapsgelden en de doeleinden waaraan die gelden zijn besteed. Maar nog meer in het bijzonder naar de meetbare of verifieerbare resultaten van al die gedane uitgaven. Er was immers sprake van de allocatie van gemeenschapsgelden door CAH.
Naar mijn mening is deze mediahype er juist op gericht de aandacht dáárvan af te leiden. Gelukkig hebben MFK, PAR en MAN in hun oneindige wijsheid besloten dat er een openbare behandeling in ons parlement moet komen. Dan zal er eindelijk opening van zaken worden gegeven over het bovenstaande.
Het is toch zóóó belangrijk en relevant voor onze economie dat de parlementariërs hun kostbare tijd die wordt beloond met hun riante salaris dat uit onze belastingcenten wordt bekostigd, besteden aan zo’n belangrijke verdedigingscampagne van een persoon die daartoe een mediahype heeft aangezwengeld. Men moet immers prioriteiten stellen nietwaar? Deze aangelegenheid is toch véél belangrijker en veel sensationeler dus geniet dit voorrang in plaats van gewoon wetsontwerpen te behandelen en gewoon te beraadslagen hoe ons onderwijs, ons zorgstelsel of onze openbare financiën verbeterd kunnen worden.
Marguérite Nahar (Mr.), Curaçao