Het nieuwe jaar is begonnen en Nanzi heeft één voornemen: hij gaat een gerespecteerde burger worden. ,,Nanzi, je kunt worden wat je wilt”, schampert zijn vrouw Shi Maria, ,,als we maar brood op de plank hebben. De kinderen en ik zijn het beu elke dag funchi met karnemelk op ons bord te krijgen.”
Maar hoe word ik nou een gerespecteerde burger?, vraagt Nanzi zich af. Hij besluit om dat te vragen aan de gerespecteerde dieren in het bos. Het eerste dier dat bij hem opkomt, is Moi Morkoi, meneer de Schildpad.
Moi Morkoi zit in een schommelstoel voor zijn huis te dutten. Nanzi kucht zachtjes om hem niet te laten schrikken. Moi doet één oog open.
,,Zeer gerespecteerde heer Schildpad”, begint Nanzi heel deftig. ,,Moi is de naam”, onderbreekt de schildpad hem. ,,De wind komt uit het oosten en de spin uit het westen. Nanzi, kom je het geduld van een schildpad testen?”
,,O nee, meneer Moi”, antwoordt Nanzi haastig, ,,ik kom maar één vraag stellen. Hoe word je een gerespecteerde burger?”
,,Door rijk te zijn”, spreekt Moi. Moi Morkoi is het rijkste dier van het hele bos. Hoe hij zijn fortuin vergaard heeft, weet niemand. Het kan ook niemand iets schelen, als ze maar bij hem in de gunst zijn. ,,Als je rijk bent, word je door iedereen gerespecteerd. Iedereen buigt voor je.”
,,En hoe word je rijk?”, vraagt Nanzi enthousiast.
,,Je moet geduld hebben. Je moet geen haast hebben. Je moet het rustig aan doen”, zegt de schildpad traag en dut weer in. Hij doet weer één oog open. ,,Het belangrijkste vergeet ik. Je moet je nek niet te ver uitsteken.”
Hier heb ik niets aan, denkt Nanzi teleurgesteld en keert huiswaarts. Onderweg komt hij Zoef de Haas tegen. ,,Hé Zoef”, roept hij, ,,een moment, ik wil je iets vragen.” Zoef remt af en doet veel stof opwaaien. ,,Wat? Wat? Doe snel, want ik moet naar een wedstrijd.”
,,Ja snel”, zegt Nanzi. ,,Hoe word je een gerespecteerde burger?” ,,Door rijk te zijn”, antwoordt Zoef. Ook al, denkt Nanzi. ,,En hoe word je rijk?”
,,Door snel te zijn. Ik wed met iedereen dat ik de snelste ben en ik win altijd. Dan krijg ik de pot.” En weg is hij.
De moed zakt Nanzi in de schoenen. Triest loopt hij naar huis. Hij loopt langs het nest van Professor Palabrua en staat plotseling stil. Hoe kan hij dat nu vergeten zijn? Professor Palabrua is het geleerdste dier van het bos, hij kan hem zeker helpen.
,,Hooggeleerde professor”, zegt Nanzi, ,,ik heb een vraag.” ,,Zeg het maar, Nanzi”, antwoordt de professor, ,,geen vraag is mij te moeilijk.”
,,Hoe word ik een gerespecteerde burger?” Palabrua denkt diep na. ,,Ja, dat is een goeie, daar heb ik geen antwoord op”, zegt hij na een poosje en slaat zijn boek weer open. Nanzi staart hem aan.
,,Wat leest u daar?”, vraagt hij nieuwsgierig. De professor doet het boek dicht en geeft het aan hem. ,,De paradox van Zeno: Archilles en de schildpad.” Nanzi bladert door het boek en krijgt een ingeving. Hij neemt afscheid van de professor en gaat op zoek naar de haas.
,,Zoef”, zegt Nanzi, ,,ik wil met je wedden dat als ik tien meter voorsprong krijg bij een wedstrijd tussen ons tweeën, jij mij nooit kunt inhalen. Wanneer je de tien meter gelopen hebt, ben ik weer een paar meter verder. En als je die paar meter afgelegd hebt, ben ik weer een stuk verder. Dus je kunt mij nooit inhalen.”
Zoef ligt krom van het lachen. Wanneer hij een beetje bedaard is, antwoordt hij: ,,Deal, morgenochtend om acht uur. Wat is de inzet?” ,,Een vetpot”, antwoordt Nanzi.
Nanzi gaat opgewekt naar huis en roept zijn zoon Pegasaya die nu sprekend op hem lijkt. Hij legt hem precies uit wat hij de volgende ochtend om acht uur moet doen. Pegasaya knikt instemmend.
Om klokslag acht uur begint de wedstrijd. Nanzi krijgt tien meter voorsprong. In een bocht glipt hij ongemerkt het bos in. Zoef komt bekaf bij het eindpunt aan. ,,Alle uitgekookte spinnengebroed in een lege vetpot”, vloekt hij. Daar zit Nanzi rustig onder een boom een banaan te eten.
