Curaçao misschien wel beter gedaan dan Nederland
Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Uit het ‘Conclusies en Aanbevelingen’-hoofdstuk van het evaluatierapport over de aanpak van de coronacrisis, blijkt dat op Curaçao over het algemeen tevredenheid heerst over het beleid. Dit in tegenstelling tot Nederland. Dit kan opgemaakt worden uit het rapport dat is opgesteld in opdracht van het ministerie van Algemene Zaken en onder regie en coördinatie van de Directie Risicobeheersing en Rampenbeleid (DRR). De opsteller is het Nederlands Instituut Publieke Veiligheid (NIPV). Het rapport is onlangs aan de Staten aangeboden.
,,Ongetwijfeld gingen er sommige zaken niet goed en zouden zaken - zeker met de kennis achteraf - beter hebben gekund. Tegelijkertijd past ook tevredenheid over wat binnen de beperkingen van deze situatie (de kenmerken van de pandemie, iedere keer weer een nieuwe variant, de instrumenten en mogelijkheden op Curaçao) allemaal wel is gedaan en voor elkaar is gekregen. Het is zonder meer knap te noemen dat gedurende een zo lange periode (ruim twee jaar) een relatief beperkt aantal (overheids)functionarissen zich zoveel heeft ingezet voor het algemeen belang. Mede dankzij hen heeft Curaçao de Covid-19-crisis redelijk goed doorstaan”, zo staat geschreven.
Ook de bevolking krijgt een compliment: ,,Daarbij mag ook niet de veerkracht van de Curaçaose samenleving vergeten worden. Kenmerkend voor bewoners van kleine landen (eilandbewoners) is dat zij altijd eerst en vooral zelf problemen moeten oplossen en dat hulp van buiten (vaak) laat komt. Ook deze crisis liet zien dat mede dankzij de bewoners - men hield zich gedurende crisis (zeer) goed aan de regels en ondersteunde elkaar - de crisis werd ‘overwonnen’. Bij een toekomstige crisis zal ook vooral hun inzet en veerkracht weer bepalend zijn.”
De respondenten zijn eveneens over de communicatie tevreden. Het rapport: ,,Er is bij vrijwel alle respondenten opvallend veel tevredenheid over de wijze waarop op Curaçao de crisiscommunicatie is opgepakt. De voorlichters waren - voor het eerste besmettingsgeval zich aandiende - al bezig met nadenken hoe men de voorlichting zou kunnen inrichten en welke uitgangspunten (meerzijdig; gericht op specifieke doelgroepen; zoveel mogelijk zelf in regie blijven) daarbij zouden worden gehanteerd.” In het laatste hoofdstuk worden kleine kaders verwerkt waarin een vergelijking wordt gemaakt met Nederland. Ten aanzien van de communicatie wordt opgetekend: ,,In tegenstelling tot Nederland is er op Curaçao een behoorlijke tevredenheid over de wijze waarop de overheid richting de bevolking communiceerde. Waar in Nederland steeds meer onrust ontstond in de samenleving (denk bijvoorbeeld aan de rellen in januari 2021 na ingang van de avondklok), bleef ook het aantal felle tegenstanders en complotdenkers - ondanks de populariteit van sociale media - beperkt op Curaçao.”
Een andere vergelijking: ,,Terwijl in Nederland de verantwoordelijken begin maart 2020 dachten dat zij klaar waren voor het coronavirus en zij door een goede aanpak de omvang van het aantal besmettingen zouden kunnen beperken, was men op Curacao veel minder optimistisch en werden in januari reeds maatregelen getroffen wat betreft de voorbereiding op de eerste besmetting. Wat cru gezegd misschien: Hollandse ‘arrogantie’ versus Curaçaose twijfels. Het is dan ook niet verrassend dat op Curaçao sneller zeer vergaande maatregelen werden genomen toen de eerst besmette persoon was gesignaleerd, dan in Nederland.”
En: ,,In Nederland werd gedurende de crisis de roep om een meer integrale kijk steeds luider, maar speelde vanaf het begin tot het eind het Outbreak Management Team (OMT) (en daarmee de focus op de gezondheidscrisis) een (te) grote rol. Op Curaçao is Covid-19 - mede door de omstandigheden en structuur ingegeven - feitelijk beter multidisciplinair aangepakt dan in Nederland.”
