Partijen in de Staten willen boven politiek uitstijgen

Van een onzer verslaggevers
Willemstad - De verschillende politieke partijen in de Staten zijn het erover eens dat de problematiek rond Ennia van nationaal belang is en dat zoveel mogelijk de partijpolitiek overstegen moet worden. Ook al ageert Steven Martina (MAN) tegen de uitlatingen van Amerigo Thodé (MFK) die polariserend zijn en tegen de vorige regering, zijn partijgenoot Eduard Braam (MFK) stelt het niet altijd eens te zijn met deze vorm van politiek bedrijven. ,,Ik ben een bruggenbouwer. Emoties moeten achterwege gelaten worden. Dit probleem van Ennia moet rationeel besproken worden, er moet draagvlak gecreëerd worden binnen de Staten zodat wij een steun in de rug kunnen zijn van de regering die uiteindelijk de onderhandelingen moet voeren.”

Dat de Staten de regering moet ondersteunen, daar is ook Quincy Girigorie (PAR) het mee eens. Hij stelt: ,,Gezien de deadline van 30 september waar de regering een reactie moet geven op het Nederlandse voorstel voor een financiële injectie in de vorm van een lening, is een openbare Statenvergadering op zo kort mogelijke termijn belangrijk. In een motie moeten de Staten uiteindelijk de regering steunen in de onderhandelingen. Een back-up vooraf van de Staten is belangrijker dan dat de regering de onderhandelingen zelf voert en wij als Staten pas achteraf horen wat de uitkomst is. We willen niet op de regeringsstoel zitten maar in het kader van het budgetrecht is het wel heel belangrijk te weten welke kant de onderhandelingen op gaan of moeten. Er moet een financiële injectie komen en de PAR zal onderhandelingen hierin zeker steunen, want het is een nationaal probleem.”

In een persbericht van de MAN wordt de rol van de staten vooraf ook benadrukt: ,,In een democratisch land moet het parlement betrokken worden bij een aanzienlijke lening van 1,2 miljard gulden voordat er een overeenkomst met Nederland wordt getekend. Het zou misbruik van het Statuut zijn om een onderlinge regeling tussen regeringen te bewerkstelligen waarmee het parlement van Curaçao aan de zijlijn staat. Het is beschamend dat in de Tweede Kamer wordt gediscussieerd over een lening die direct van invloed is op onze gemeenschap, terwijl ons eigen parlement niet op de hoogte wordt gehouden van het voorstel.”

Girigorie stelt dat het een feit is dat de Staten op dit moment veel informatie mist: ,,Van de minister van Financiën, maar ook de premier zouden we willen weten per wanneer er geld nodig is voor Ennia en hoeveel per jaar. Ook experts kunnen uitgenodigd worden zoals een vertegenwoordiger van de Centrale Bank van Curaçao en Sint Maarten (CBCS). We willen zicht krijgen op waar er nu over onderhandeld wordt, de lening, de voorwaarden en de gevolgen voor de begroting. Daar hoort ook een realistische schets van de situatie van Ennia bij. Dan moeten we het hebben over hoe de financiering eruit gaat zien en wanneer Ennia of de regering het geld aan wie terug moet betalen. Welke rol kan de regering spelen en zijn er eigen middelen beschikbaar, eventueel ook bij de CBCS? Er zijn nog veel vragen. De Staten hebben daar geen zicht op, maar de regering wel.”

Aanvraag Statenvergadering
De oppositiepartijen MAN, PAR en TpK hebben inmiddels officieel een Statenvergadering aangevraagd. Reden voor Sheldry Osepa (PNP) om aan te geven dat zijn partij niet daarbovenop nog om een vergadering verzoekt. MFK is nog intern in bespreking. Braam: ,,We zijn bezig de opties te bespreken. We hebben al bedacht wat er gedaan moet worden binnen het parlement en we moeten nu wel een knoop doorhakken en inderdaad een vergadering oproepen. Ik ben er net als de andere partijen voorstander van dat dit onderwerp voorrang geniet boven eventuele andere onderwerpen die gepland staan. Het is een dringend thema van nationaal belang. Ik zal daarom mijn uiterste best doen om te bereiken dat de MFK zo snel mogelijk een officieel verzoek stuurt naar de Statenvoorzitter voor een openbare vergadering inzake Ennia. Binnen de Staten moet er draagvlak komen en transparantie zijn. Eventuele moties moeten een steun in de rug zijn van de regering.”

Wel heeft MFK deze week een brief geschreven met vragen voor de minister van Financiën, Javier Silvania (MFK) onder andere over de rol van de vorige regeringen en de CBCS.
Martina vindt ook dat er duidelijkheid moet komen in de Staten en zou er meer voorstander van zijn om eerst in een centrale commissievergadering een voorbespreking te houden voordat er een openbare vergadering gepland wordt. Dat vindt ook Osepa. Hij zegt: ,,Hoe sneller we informatie krijgen in een centrale commissievergadering hoe beter voorbereid we in een openbare vergadering kunnen zijn. In de centrale commissie kan ook een technische briefing plaatsvinden. Hoe urgent de Ennia-kwestie ook is, ik vind niet dat we hals over kop en snel moeten vergaderen, daar is het probleem te groot voor.”

Martina vervolgt: ,,We moeten met behulp van de minister van Financiën zicht krijgen op de impact van het Ennia-debacle voor de werknemers, verzekerden, de begroting van het Land en de gemeenschap in het algemeen. Er moet besproken worden wat mogelijke oplossingen zijn. Een eventuele motie in een openbare vergadering daarna is afhankelijk van de informatie die ons gegeven wordt. We hebben niet alle kennis en we zijn geen onderdeel van de onderhandelingen. Ik denk dat herkapitaliseren van Ennia een oplossing is. Het geld kan van de regering komen, maar eventueel ook rechtstreeks van Nederland. Dan moeten we het hebben over de voor- en nadelen van de voorwaarden die hieraan gesteld worden. En met partijleider Giselle Mc William zeg ik dat het probleem naar een nationaal niveau getild moet worden en alle neuzen dezelfde richting op moeten staan.”

Mc William zou ook voorstander zijn van een nationale dialoog buiten de politiek om. Een bijeenkomst met alle stakeholders bij elkaar: politiek, Ennia, CBCS en andere experts. Martina: ,,Dit moet buiten de politiek om gebeuren. Het is een te serieus en gecompliceerd probleem.” Braam is het met dit standpunt eens. ,,Ik vind dat we met alle stakeholders aan tafel moeten, buiten de politieke setting om. De regering, commerciële banken, CBCS, het bedrijfsleven en mensen die er verstand van hebben. De regering moet dit in gang zetten en het naar een nationaal niveau tillen om gezamenlijk met plan B te kunnen komen. Want financiële steun mag niet dusdanig gaan drukken op onze begroting dat we daarmee de bevolking nog dieper de armoede in trekken.”