CRU/RdK teruggefloten

Hof: Door misbruik van recht mag executoriale beslag niet worden geëffectueerd

Van een onzer verslaggevers
Willemstad - CRU gebruikt het executierecht louter ter onredelijke benadeling van de (processuele) positie van Refineria Isla door het daarheen te leiden dat de vorderingen van Isla op onder meer overheids-nv RdK ter veiling voor een relatief gering bedrag worden gekocht door RdK, waarna RdK - de moedervennootschap van CRU - als nieuwe schuldeiser de vordering kwijtscheldt.

cru Dit scenario is door Isla als zeer waarschijnlijk geschetst en door CRU niet werkelijk bestreden, zo oordeelt het Gemeenschappelijk Hof in een eerder deze maand uitgesproken kortgedingvonnis.
,,Zo wordt CRU van een mogelijke schuld aan Isla (en de bijbehorende arbitrale procedure) bevrijd, hetgeen een onredelijke benadeling van Isla betekent indien die vordering van Isla haar schuld uit het kortgedingvonnis van 10 december 2020 overtreft.” Dusdoende wordt dat recht ‘gebruikt voor een ander doel dan waarvoor het verleend is’. ,,Zulk misbruik van recht brengt mee dat het gelegde executoriale beslag niet mag worden geëffectueerd.”
Dit leidt tot de conclusie dat het door CRU (Curaçao Refinery Utilities) bestreden vonnis in eerste aanleg ‘moet worden bevestigd’, aldus het Hof, met veroordeling van CRU in de proceskosten.
De vorderingsrechten waarop CRU (dochter van overheids-nv Refineria di Kòrsou) executoriaal beslag heeft gelegd, betreffen - naar de eigen stellingen van CRU - betwiste en complexe vorderingen die Isla stelt te hebben op RdK, het Land Curaçao en CUC (Curaçao Utilities Company); waarvan bestaan, omvang en opeisbaarheid zeer onzeker zijn, waaromtrent een beroep op verrekening is gedaan met een tegenvordering van meer dan een miljard dollar (die Isla betwist) en welke claims onderworpen zijn aan verschillende arbitrageprocedures, die door toedoen van Isla al geruime tijd stilliggen.
Deze passage staat in het vonnis in kort geding van het Hof in een zaak van CRU tegen Refineria Isla Curaçao, de voormalige exploitant van de raffinaderij. Het betreft een ingewikkelde zaak. Eerst de feiten, waar het Hof van uitgaat (en die zijn op zichzelf al omvangrijk):
Isla is een 100 procent dochtervennootschap van de Venezolaanse rechtspersoon Isla SA, die weer 100 procent dochter is van de Venezolaanse vennootschap Petróleos de Venezuela SA (PdVSA). Isla was tot eind 2019 operator van de raffinaderij op Curaçao, die door PdVSA en Isla was geleased onder een contract met RdK.
CRU is een 100 procent dochtervennootschap van RdK. Het Land Curaçao is aandeelhouder van RdK. Vanaf 1 januari 2020 is CRU in opdracht van RdK nauw betrokken bij het beheer en de exploitatie van de raffinaderij, meer in het bijzonder bij het beheer van de tot de raffinaderij behorende opslagfaciliteiten voor (olie)producten.
Isla/PdVSA heeft na het staken van de exploitatie van de raffinaderij nog gebruik gemaakt van de opslagtanks van de raffinaderij. Bij kortgedingvonnis van 10 december 2020 is Isla, uitvoerbaar bij voorraad, veroordeeld om - bij wijze van voorschot - aan CRU ter zake verschuldigde opslagvergoeding een bedrag van 11 miljoen gulden te betalen, te vermeerderen met 99.000 gulden per dag vanaf 16 augustus 2020 tot aan de dag waarop de producten van Isla uit de opslag van CRU zouden zijn verwijderd. Tegen dit vonnis is geen hoger beroep ingesteld.
Het kortgedingvonnis is op 15 december 2020 aan Isla betekend met bevel tot betaling. Op 8 oktober 2021 is het vonnis opnieuw aan Isla betekend, met bevel om binnen twee dagen over te gaan tot betaling van bijna 40,9 miljoen, zijnde het zogeheten ‘pro resto bedrag’ voor de opslag van aardolieproducten.