Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Marjan van Velzen loopt dit jaar stage op een Curaçaose school met Agora-onderwijs en een ‘gewone’ school om na te gaan wat de verschillen zijn in motivatie van de leerlingen.
,,Agora gaat over autonoom leren. De leerlingen bepalen hun eigen leerroute. De gedachte is dat een mens een lerend wezen is en dat ook een leerling nieuwsgierig is en wil leren. En juist deze leergierigheid is leidend in het leerproces van de leerling. Er is geen docent, maar een coach die stuurt, stimuleert, inspireert, adviseert en feedback geeft”, zo legt de onderzoeker nader uit.
Het Abel Tasman College geeft sinds een jaar Agora-onderwijs. Van Velzen: ,,Om erachter te komen of de Agora-methode in de praktijk werkt, loop ik dit schooljaar stage op een gewone school en een Agoraschool om een onderzoek te doen naar het verschil van de intrinsieke motivatie van leerlingen, die in de onderbouw van de middelbare school zitten. Dit onderzoek doe ik als mijn afstudeerscriptie van de opleiding leraar Nederlands tweedegraads aan de Universiteit van Curaçao (UoC). Ik zal leerlingen, docenten en ouders interviewen, leerlingen en docenten observeren om meer inzicht te krijgen in de intrinsieke motivatie van leerlingen in de onderbouw.”
Zij legt uit dat er veel gebeurt in onderwijsland en dat docenten en overheden op zoek zijn naar manieren om het onderwijs op peil te houden. Uit onderzoeken blijkt volgens de student, dat motivatie, leesvaardigheid en concentratie achteruit hollen en dat niemand echt lijkt te weten wat er nu daadwerkelijk aan gedaan kan worden. ,,Er poppen steeds meer leesinitiatieven op, onder meer vanuit de Stichting Lezen en de bibliotheek. Bij Burgerschap en Maatschappijleer proberen we de leerlingen wat bij te brengen over mediawijsheid en de maatschappij. En er zijn natuurlijk nog legio van dit soort initiatieven. Een van de initiatieven is het Agora-onderwijs.” Van Velzen vervolgt: ,,Het uitgangspunt van Agora is dat elk mens op zijn eigen manier leert vanuit zijn eigen behoeften in zijn eigen tempo. Een vis vragen om snel in een boom te klimmen en deze vervolgens daarop beoordelen klinkt namelijk raar. Een leerling zal leren wanneer hij of zij zich focust op datgene wat hem of haar op dat moment interesseert of wat hij of zij emotioneel nodig heeft en niet datgene wat een docent of een ministerie van Onderwijs met alle goede bedoelingen op dat moment voorschrijft. Intrinsieke motivatie van de leerling zal ervoor zorgen dat de leerling zelf tot actie komt zonder dwang of (het dreigen van) straffen (extrinsieke motivatie).”
Van Velzen vindt dat het onderwijs nog steeds is gebaseerd op het onderwijs van eind negentiende eeuw en weinig is mee-veranderd met alle ontwikkelingen in de maatschappij. Hierdoor sluit het onderwijs niet meer aan bij de belevingswereld van de leerling en de maatschappij. ,,Het onthouden van feiten die voor het kind niet relevant zijn, inspireert niet. Het is daarom ook niet vreemd dat de motivatie en concentratie van de leerlingen daalt en dat leerlingen extrinsiek moeten worden gemotiveerd om tot actie over te gaan”, aldus Van Velzen in haar betoog.
