Nabestaanden van destijds 6-jarig meisje kunnen vrijlating nooit accepteren
Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Een 58-jarige tot levenslang veroordeelde voor het medeplegen van ontvoering, verkrachting en moord wordt na ruim 38 jaar voorwaardelijk in vrijheid gesteld door het Hof, ‘omdat een verdere tenuitvoerlegging van de gevangenisstraf thans geen redelijk doel meer dient’.
Zo is gisteren in de openbare terechtzitting van het Hof op Curaçao uitgesproken. Het Hof maakt er in een persbericht melding van. Uitgelegd wordt dat op Sint Maarten op 1 juni 2015 artikel 1:30 van het Wetboek van Strafrecht in werking is getreden. ,,Dit artikel houdt in dat een tot levenslang gestrafte na 25 jaar vrijheidsbeneming voorwaardelijk in vrijheid kan worden gesteld, als het Hof van oordeel is dat een verdere tenuitvoerlegging geen redelijk doel meer dient.”
Om hierover een beslissing te kunnen nemen, neemt het Hof in ieder geval in beschouwing de positie van de nabestaanden van het slachtoffer en het gevaar dat de veroordeelde alsnog zal recidiveren.
In 1985 is de veroordeelde tot een levenslange gevangenisstraf veroordeeld wegens het medeplegen van wederrechtelijke vrijheidsberoving, verkrachting en moord. Het slachtoffer was een meisje van zes jaar oud. Het Hof overwoog toen dat uit de rapporten van de deskundigen bleek dat bij de veroordeelde geen sprake was enige gewetensvorming en het Hof achtte de kans op herhaling aanzienlijk.
Bij de strafoplegging is toen meegewogen dat het van algemene bekendheid moest worden geacht dat de deskundige en psychiatrische begeleiding in de strafgevangenis van Curaçao onvoldoende was om te kunnen bewerkstelligen dat de kans op herhaling bij de veroordeelde werd teruggebracht naar een aanvaardbaar minimum. Om die reden werd gekozen voor de langst mogelijke detentieperiode: levenslang.
,,De procedure die is gestart om te beoordelen of de veroordeelde voorwaardelijk in vrijheid kan worden gesteld, is in 2018, drie jaren te laat, gestart”, aldus het persbericht van het Hof. ,,De toetsingsprocedure heeft in totaal bijna vier jaar geduurd.”
In deze periode hebben diverse deskundigen, waaronder een psychiater en een psycholoog, over de veroordeelde gerapporteerd. ,,Deze deskundigen achten de kans dat de veroordeelde in de toekomst nieuwe strafbare feiten zal plegen laag en de prognose op een succesvolle terugkeer in de samenleving van zijn land van herkomst, Anguilla, wordt door hen - unaniem - goed genoemd.”
Het Hof overweegt nu dat de kans dat de veroordeelde, na vrijlating, wederom strafbare feiten zal plegen ‘zodanig is verminderd dat de bescherming van de samenleving tegen die kans niet meer voorop moet staan’.
,,Het Hof heeft in ogenschouw genomen de positie van de nabestaanden en met zorg en nauwlettend geluisterd naar hun beschrijving van het ontegenzeggelijke leed dat hen is aangedaan met de delicten die de veroordeelde jegens het slachtoffer heeft gepleegd en het verdriet dat zij nog steeds elke dag ervaren.”
De nabestaanden hebben kenbaar gemaakt dat zij de vrijlating van de veroordeelde de facto nooit zullen accepteren en verzetten zich daar met klem tegen. Het Hof daarover: ,,Hoewel de verklaringen van de nabestaanden van betekenis zijn bij de afweging of de veroordeelde voorwaardelijk in vrijheid kan worden gesteld, heeft het Hof hieraan geen doorslaggevende betekenis toegekend.”
Per 1 juli uitgezet naar Anguilla
Als uitgangspunt heeft te gelden dat na ommekomst van 25 jaren van een levenslange gevangenisstraf dient te worden getoetst. Dit omdat de executie van een levenslange gevangenisstraf zonder enige hoop op terugkeer in de maatschappij ‘een mensonterende situatie kan opleveren’.
,,Zonder afbreuk te willen doen aan de ernst van de destijds gepleegde feiten en het leed dat daardoor blijvend is veroorzaakt, kan het aspect dat de nabestaanden wensen dat de veroordeelde nooit in vrijheid wordt gelaten, thans geen reden zijn om de veroordeelde na zo’n lange detentieperiode van bijna 40 jaren met het genoemde gunstige vooruitzicht op terugkeer in de maatschappij en het lage recidiverisico niet voorwaardelijk in vrijheid te stellen.”
Het Hof oordeelt dan ook dat de gevangenisstraf ‘thans geen redelijk doel meer dient’ en dat de veroordeelde per 1 juli 2022 in vrijheid dient te worden gesteld, onder het opleggen van de algemene voorwaarde dat de veroordeelde gedurende de rest van zijn leven geen strafbare feiten mag plegen, ‘anders kan de levenslange gevangenisstraf herleven’.
Het Hof vertrouwt erop dat de toezegging van het Openbaar Ministerie dat de veroordeelde zoveel als mogelijk zal worden ondersteund door de autoriteiten van Anguilla bij zijn terugkeer in de maatschappij, zal worden nageleefd. De veroordeelde zal per 1 juli 2022 worden uitgezet naar Anguilla.
