Wijziging EOP voor bouw CMC blijft

Van een onzer verslaggevers
Willemstad - De wijziging van de bestemming van gronden in Otrobanda voorafgaand aan de bouw van het nieuwe ziekenhuis Curaçao Medical Center (CMC) wordt niet vernietigd. Dat blijkt uit het vonnis van donderdag 12 augustus in het hoger beroep van de VVRP-minister tegen drie stichtingen.

In het hoger beroep vernietigt het Hof van Justitie de uitspraak van het Gerecht in eerste aanleg van 17 juni 2020 in de zaak van Fundashon Pro Momumento, Stichting Documentation and Conservation of the Modern Movement Curaçao (DoCoMoMo) en Stichting Team Cactus tegen de VVRP-minister. Het gerecht oordeelt dan, in 2020, dat de bezwaren van de stichtingen gegrond zijn en vernietigt het wijzigingsplan. Maar in hoger beroep wordt die beslissing nu teruggedraaid.
Het geschil tussen de drie stichtingen en VVRP speelt sinds 2014, als de toenmalige VVRP-minister via een beschikking de bestemming van een deel van de gronden in Otrobanda wijzigt van ‘Binnenstad’ naar ‘Stedelijk Woongebied’. Dat is nodig in verband met de bouw van het CMC, waarvoor ook ten oosten van de J.C.J. Hamelbergweg moet worden gebouwd én op het terrein van voormalig ziekenhuis Sehos. Het gaat om gronden die in het Eilandelijk Ontwikkelingsplan (EOP) deels de bestemming Binnenstad en deels de bestemming Stedelijk Woongebied hebben. Uit het vonnis van 12 augustus wordt duidelijk dat het bouwplan voor het nieuwe ziekenhuis wel voldoet aan de voorschriften voor een ‘Stedelijk Woongebied’, maar niet aan die van de bestemming ‘Binnenstad’ als het gaat om beschermd stadsgezicht. Dat blijkt bij de aanvraag van de bouwvergunning voor de nieuwbouw van het CMC door het uitvoeringsorgaan van de stichting Sona. Via een ministeriële beschikking die de bestemmingswijziging van het EOP regelt, wordt dat opgelost en zo heeft sinds september 2014 het hele terrein de bestemming ‘Stedelijk Woongebied’.
In 2020 eisen de stichtingen nog vernietiging van de bouwvergunning, maar in hoger beroep vragen zij alleen nog een oordeel van de rechter over het wijzigingsplan. Het Hof verklaart de beroepen van Stichting DocoMoMo en Tema Cactus tegen het wijzigingsplan niet-ontvankelijk en dat van Fundashon Pro Momumento uiteindelijk ongegrond.
Fundashon Pro Monumento vangt op alle vier de punten die de stichting aanvoert als argumenten om het wijzigingsplan te vernietigen, bot in het hoger beroep van de VVRP-minister. Pro Monumento voert aan dat door de wijziging ‘vrijwel de gehele bufferzone van de core zone van Unesco wordt opgeofferd’. Gebouwen moeten daardoor worden gesloopt en een centrale toegangsweg met belangrijke leidingen voor nutsvoorzieningen moet worden verlegd. Het Hof is het daar niet mee eens en oordeelt dat er sprake is van ‘een wijziging van ondergeschikte aard’. Want het plangebied bestaat uit 1,4 procent van de gehele bestemming ‘Binnenstad’. ,,Verder krijgt slechts een klein deel van de bufferzone een ander planologisch regime. Het ziekenhuis zal geen effect hebben op de core zone van Unesco.”
Ook het argument dat het tot binnenstad aangewezen gebied ‘te allen tijde moet worden behouden’ en dat al jaren bekend was dat er een nieuw ziekenhuis zou komen, veegt het Hof van tafel en gaat mee met wat de minister aandraagt, namelijk dat ten tijde van de vaststelling van het EOP er nog van een reorganisatie van het Sehos werd uitgegaan en niet van een nieuw gebouw. Bovendien draagt de concentratie van medische voorzieningen juist bij aan economische en sociale verbetering van de stad. Nadat was besloten om het nieuwe ziekenhuis in Otrobanda te bouwen ‘was al zo veel tijd verstreken, dat het in het algemeen belang was dat het ziekenhuis zo snel mogelijk zou worden gerealiseerd’ en daarom werd besloten om het oorspronkelijke ontwerp ook voor de nieuwe locatie te gebruiken. ,,Onder deze omstandigheden kon de minister naar het oordeel van het Hof in redelijkheid komen tot de vaststelling van het wijzigingsplan, dat de keuze voor de huidige locatie rechtvaardigt”, aldus het vonnis van 12 augustus.
Pro Monumento draagt nog aan dat de minister niet alleen de grens van de bestemming had mogen verschuiven, maar ook de bestemmingsvoorschriften had moeten herzien. Het Hof is het daar niet mee eens, juist omdat het uitsluitend te doen was om de verschuiving van die grens van de bestemming Stedelijk Woongebied. Ook het argument dat de bestemming Binnenstad garandeert dat wordt toegezien op ‘behoud van het cultuurhistorisch karakter van de stad’, vindt geen gehoor bij de rechters van het Hof van Justitie. Want ‘de wens om medische voorzieningen te concentreren in het stedelijk gebied’ is nu juist een van de uitgangspunten van het EOP.