Raad van bestuur besluit verder te procederen in bodemzaak

Van een onzer verslaggevers
Willemstad - In amper anderhalf jaar heeft het nieuwe ziekenhuis CMC een exploitatietekort gerealiseerd van 72 miljoen gulden; is er sprake van een even groot negatief eigen vermogen en bedraagt de schuld aan crediteuren 60 miljoen.

Interim-algemeen directeur Gilbert Martina maakte daarmee gisteren letterlijk de balans op. Die is negatief omdat de overheid zich niet houdt aan de budgetafspraken met het CMC en vooral niet het hele zorgsysteem heeft geherstructureerd zoals met de ingebruikneming van het nieuwe ziekenhuis de bedoeling was.
Want het was juni 2019 al bekend - zei Martina, verwijzende naar een publicatie in het Antilliaans Dagblad - dat het CMC 60 miljoen additioneel aan exploitatiekosten met zich mee zou brengen in vergelijking met het oude Sint Elisabeth Hospitaal (Sehos).
De huidige manier is ‘niet houdbaar’. Dat HNO Transitie en Exploitatie, zoals CMC heet, nog niet is geklapt komt door extra geld van het Land in verband met de covidcrisis, maar vooral doordat crediteuren niet of later worden betaald en omdat HNO Vastgoed en Beheer niet de volledige huurpenningen krijgt, waardoor overigens nog maar nauwelijks is afbetaald aan de obligatieleningen die Curaçao hiervoor met Nederland is aangegaan.
CMC heeft dan deze week gelijk gekregen van de rechter voor een bedrag van 16,9 miljoen, dat onterecht was gekort op het budget in verband met de korting van 12,5 procent op de arbeidsvoorwaarden van het personeel in het kader van de liquiditeitssteunafspraken met Nederland.
Martina noemt dat echter ‘een druppel op een gloeiende plaat’, gezien de crediteurenpost en de exploitatietekorten. ,,Lokura ofwel insanity”, noemde de algemeen directeur het in zijn presentatie voor de media gistermiddag.
De raad van bestuur (RvB) van het CMC heeft besloten op twee onderdelen in een bodemzaak verder te procederen, zoals de kortgedingrechter ook heeft gesteld omdat beide een te complex vraagpunt zijn: het systeem van budgetfinanciering en de Werkgroep (tijdelijk) Geïntensiveerde Budgetteringscyclus.
Terwijl CMC voor zijn eerste volledige operationele jaar, 2020, alles bij elkaar 280,1 miljoen aan kosten had (waarvan 72,6 variabel en maar liefst 207,5 miljoen vast) had de minister van Gezondheid het budget vastgesteld op 176,2 miljoen. Dit ter dekking van bijna 84 procent van de kosten, namelijk de bvz-verzekerden (basisverzekering ziektekosten) door de Sociale Verzekeringsbank (SVB) uit ontvangen premies te vergoeden.
De Werkgroep toetst de exploitatiekosten op doelmatigheid en adviseert zonodig taakstellende aanpassing in de bedrijfsvoering voor een volgende periode. Volgens CMC ontbreekt een wettelijke basis voor het instellen van de Werkgroep. Ook dit punt vindt de kortgedingrechter ‘een complex geschilpunt dat zich leent voor een bodemprocedure’.

‘Gewoonweg bizar’
CMC-directeur Gilbert Martina zet ‘de feiten’ op een rijtje: (1) de overheid kiest voor een ‘state of the art’ (lees: duur) ziekenhuis; (2) de overheid neemt de beslissing om onder andere de locatie te wijzigen, waardoor er uiteindelijk 202,5 miljoen extra moet komen (128 miljoen geleend, 62 miljoen voorschot van de overheid en 12,5 miljoen in verband met overname voorraden en medicijnen uit Sehos); (3) de overheid geeft een baangarantie af dat alle Sehos-personeel overgenomen moet worden en het CMC Transitieteam maakt een uitgebreide analyse van de exploitatiekosten via exploitatiemodellen, waaruit blijkt dat de operationele kosten van CMC circa 60 miljoen hoger zullen zijn dan van Sehos; om dit te bekostigen zijn vier sectoren geïdentificeerd waar bezuinigd kan worden: geneesmiddelen, specialisten, buitenlandse uitzendingen en laboratoria; het CMC Transitieteam maakt een nieuwe tarievenstructuur die kostendekkend is zodat álle operationele kosten gedekt worden; de SVB krijgt van de minister een taakstellende opdracht om 77 miljoen te besparen in de vier genoemde sectoren; de Commissie-Monte brengt in kaart dat er minimaal 88 miljoen bespaard kan worden; de SVB levert een eigen rapport dat zij 83 miljoen kan besparen in deze vier sectoren; uiteindelijk heeft SVB slechts 19 miljoen kunnen besparen; en het nieuwe ziekenhuis is aan het bloeden met verlies in 2019, 2020 en inmiddels ook 2021, door wat Martina ‘simpelweg structureel te lage inkomsten’ noemt. ,,Dit is gewoonweg bizar.”