‘Medegelding hard nodig’

Hofpresident over belang kinderbeschermingsverdragen in hele Koninkrijk

Van een onzer verslaggeefsters
Willemstad - Het is van essentieel belang dat de kinderbeschermingsverdragen medegelding krijgen voor alle landen en eilanden in het Caribisch deel van het Koninkrijk.
saleh Dat was de hoofdboodschap van Hofpresident Eunice Saleh gisteren bij de installatie van zes nieuwe rechters van het Gemeenschappelijk Hof van Justitie. Voor kinderbeschermingsverdragen ontbreekt nu nog medegelding in alle landen en gebiedsdelen binnen het Koninkrijk en het Hof, dat rechtspreekt in alle Caribische landen en gebiedsdelen, ziet zich hiermee geconfronteerd.
Saleh gaf gisteren het volgende voorbeeld: In geval een kind door een ouder zonder toestemming van de andere gezagdragende ouder vanuit het buitenland naar het Caribisch deel van het Koninkrijk wordt overgebracht en daar wordt vastgehouden, is sprake van internationale (ouder) kinderontvoering. En juist daarom is medegelding van het Haags Kinderontvoeringsverdrag zo belangrijk, bepleit de Hofpresident. ,,Medegelding van het Haags Kinderontvoeringsverdrag maakt het in dat geval voor de achterblijvende ouder mogelijk om bij een van onze gerechten een procedure te beginnen met als doel de onmiddellijke terugkeer van de minderjarige naar zijn gewone verblijfplaats. Op deze manier kan de continuïteit in de opvoedsituatie worden bewerkstelligd en kan het kind worden beschermd tegen eenzijdig (traumatiserend) handelen van een van de ouders. Uitgangspunt bij het verdrag is namelijk dat de rechter van de gewone verblijfplaats van het kind (de bevoegde rechter) het beste besluit kan nemen over geschillen omtrent het gezag. Kort gezegd: eerst terugkeren en dan pas praten!”
Het Haags Kinderontvoeringsverdrag heeft al medegelding op Bonaire, Sint Eustatius en Saba. Voor Curaçao, Aruba en Sint Maarten is dit echter (nog) niet het geval. Dit kan er - zo legt Saleh uit - toe leiden dat een rechter zich daar onbevoegd moet verklaren om van het verzoek tot terugkeer van het kind naar zijn gewone verblijfplaats kennis te nemen, ‘ook al wordt met een dergelijke beslissing het belang van het kind niet gediend noch beschermd’. Ook kan het ertoe leiden dat via omwegen, bijvoorbeeld met verwijzing naar het Haags Kinderbeschermingsverdrag 1961, dan wel het oprekken van de eigen ‘Rechtsvorderingsregels’, tot (een discutabele) bevoegdheid wordt gekomen, internationale executiegeschillen daargelaten. ,,Het zou zoveel wenselijker zijn en in het belang van het kind, dat in die gevallen kan worden aangesloten bij het Haags Kinderontvoeringsverdrag”, voert de Hofpresident aan. ,,Daargelaten dat een verschillend toepassingsbereik van één verdrag binnen één Koninkrijk over het algemeen niet wenselijk is, zorgt het er ook voor dat binnen hetzelfde Koninkrijk niet op eenzelfde manier kan worden gehandeld in het belang en ter bescherming van het kind.”
Het belang van medegelding van kinderbeschermingsverdragen is door de toenmalige regeringsleiders op de Koninkrijksconferentie van 2 april 2014 onderkend, herinnert Saleh, die een passage citeert: ,,Elk kind van het Koninkrijk heeft het recht op een goede jeugd zoals beoogd met het Internationaal Verdrag van de Rechten van het Kind.” De Hofpresident stelt tot slot: ,,Het zal u na dit betoog niet verbazen dat ik afrond met het vragen van aandacht voor de huidige kinderbeschermingsverdragen en het belang van medegelding van die verdragen voor alle landen en gebiedsdelen binnen het Koninkrijk. Dit belang kan het Hof alleen niet dienen.”