Land van herkomst: Venezuela
Leeftijd: 63
Kinderen: 4, waarvan slechts één op het eiland
Beroep: beheerder van taxi en andere vormen van transport
Aantal jaar op het eiland: 4 jaar

Het waren pure omstandigheden dat we hier op het eiland verbleven. Mijn dochter en ik zijn hier een week op vakantie geweest. Ze was een student in Venezuela en er waren veel stakingen op haar universiteit. Ze was betrokken geweest bij de studentenprotesten tegen de regering in Venezuela, die aanleiding gaven tot bepaalde vervolging en bedreigingen door politieagenten. Ze voelde zich erg gespannen en gestrest dus ik zei tegen haar dat we een paar dagen de tijd zouden nemen om naar Curaçao te gaan om te ontspannen. In de eerste dagen dat ik hier was merkten we dat de bank mijn dollarrekening had geblokkeerd, dus ik kon het me niet meer veroorloven hier te zijn of terug te vliegen. We hebben ondersteuning gevraagd aan het consulaat, maar ze hebben niets gedaan.
De mensen waar we logeerden hebben ons in die tijd met veel dingen geholpen. Ze deden echt hun best om ons niet het gevoel te geven een last te zijn en zeiden dat we ons geen zorgen moesten maken. Mijn dochter was wanhopig en ging op zoek naar werk. Ze vond een baan bij een Hindoestaanse winkel, dus we besloten te blijven omdat de universiteit in Venezuela gesloten was en er geen andere manier was om hulp te krijgen. Ze begon met het verkrijgen van een vergunning, maar op die manier verloren we veel geld. Ze hebben ons opgelicht en uiteindelijk hebben we niets ontvangen.
Mijn dochter heeft nu een vriend, hij komt ook uit Venezuela en ze hebben een baby gekregen. We gingen naar Kranshi om de baby te registreren toen hij werd geboren, maar ze vertelden ons dat we naar het consulaat moesten. Bij het consulaat zeiden ze dat we naar Kranshi moesten gaan. De jongen is nu 2 jaar en het is nog steeds alsof hij niet bestaat want we kunnen hem nergens aanmelden.
Mijn boodschap is dat we geen anonieme, anonieme mensen zijn. We zijn normale mensen die een eerlijk leven willen leiden. We zijn geen schaduwen, we bestaan!

Project Creator & Manager: Berber van Beek
Fotografie: Berber van Beek
Tekst en interview: Yolanda Wiel & Berber van Beek
Vertalers: Carlos Monasterios en Judy Wassenberg
Assistent: Ivonne Zegveld, Mareine van Beek enReina Keijzers

Berber van Beek (1978), is allround fotograaf en eigenaar van Studiorootz - photography. Met het project ‘Hidden voices of undocumented people on Curaçao during Covid-19’ wil zij het verhaal van verschillende ongedocumenteerde mensen op Curaçao in beeld brengen, hun stem laten horen en hiermee meer bewustwording kweken en empathie opwekken voor de situatie van deze groep mensen. Deze campagne zorgt er ook voor dat Venezolanen die naar Curaçao willen komen, de verhalen kunnen lezen over landgenoten die hier ongedocumenteerd leven. Van Beek hoopt hen inzicht te geven in de (moeilijke) levensomstandigheden hier zodat ze weten wat hun eventueel te wachten staat.
Naast de publicaties in het Antilliaans Dagblad heeft Van Beek vanaf 10 december - de Dag van de Mensenrechten - ook een interactieve expo in Het Curaçaosch Museum waarbij naast de foto’s ook schoenen van ongedocumenteerde Venezolanen die zijn gevonden, worden tentoongesteld.
Vorig jaar verscheen de campagne ‘Hidden voices of undocumented Venezuelans on Curaçao’ onder de naam ‘Hiding in plain sight’ bij UNHCR. In het Antilliaans Dagblad is toen gedurende twee maanden elke week een foto samen met een artikel verschenen. Daarnaast is er een social mediacampagne geweest.

www.studiorootz.com
www.berberprojects.com