Veel mensen zijn in de coronacrisis in diepe armoede beland en afhankelijk geworden van voedselpakketten die via de samenwerkende hulporganisaties onder leiding van de Voedselbank of particulieren uitgedeeld worden. In deze serie laat het Antilliaans Dagblad enkele personen aan het woord die van deze hulp afhankelijk zijn geworden. Doel van de verhalen is om deze sombere realiteit aan het licht te brengen en om de armoede een gezicht te geven.

Curaçaose Miguel werd stateloos

Miguel (48), geboren en getogen op Curaçao, is voor de coronacrisis uit Bonaire teruggekeerd naar Curaçao. Hem was daar door een vriend werk beloofd, maar het liep anders dan hij dacht. Hij keerde terug naar Curaçao, maar kon zich hier niet meer inschrijven bij het bevolkingsregister Kranshi. Hij schreef zich namelijk uit voor zijn reis naar Bonaire, maar schreef zich daar niet in. In november keerde hij terug naar Curaçao, maar kon zich hier niet zomaar weer inschrijven. Hij had daarvoor een non-inschrijvingsformulier nodig van Bonaire, maar had geen geld om terug te reizen om dat op te halen. Zodoende bleef hij als het ware stateloos. Toen kwam de lockdown en was reizen al helemaal uitgesloten. Pas vorige week is het hem gelukt van Kranshi een formulier te krijgen waarmee hij in elk geval tijdelijk een inwonersstatus heeft en onderstand kan aanvragen. Terug op het eiland moest hij gaan wonen op een kamer in het huis van zijn ex-vrouw in Otrobanda. Zij woont daar met hun volwassen dochter (24) en zoon (23). ,,Mijn ex tolereert mij totdat de situatie verbetert en ik een eigen onderkomen kan vinden”, zo schetst Miguel de niet-ideale omstandigheden. Zijn dochter werkte bij een hotel, en krijgt gelukkig nog wel wat financiële hulp. Maar Miguels zoon werkte in Sambil en is werkloos geraakt. Miguel kreeg begin april vorig jaar een bedrijfsongeval in de bouw. Nadat hij hersteld was, hield het bouwproject op. Toen bood een vriend hem een job aan op Bonaire als schilder. Daar aangekomen moest hij met cement werken en daar is hij allergisch voor. Terug op Curaçao verdiende Miguel nog wat geld met jobs. Maar nu is hij al enige tijd zonder werk. Overigens vond Miguel Bonaire wel leuk. ,,Het gaat er voorspoedig en ik zou er graag naar terug willen om aan het werk te gaan als schilder.” Over Curaçao zegt hij: ,,De toekomst hangt af van wat de regering doet. Verwaarlozing maakt dat we nu zo’n erge armoede meemaken. De werkloosheid was al enorm en nu met de coronacrisis nog erger. Mensen wenden hun gezicht af voor dingen die gebeuren. Als er geen geld is, dan vervallen mensen in criminaliteit.”