Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Eventuele instemming met een verzoek van Curaçao aan de Verenigde Staten om uitbreiding van de speciale ‘license’ waarmee een zekere vrijwaring wordt verkregen in verband met de VS-sancties tegen Venezuela zal geen garantie zijn dat Refineria Isla - gerund door het Venezolaanse PdVSA - aan haar (financiële) verplichtingen zal voldoen.
Een verzoek aan het Office of Foreign Assets Control (Ofac), de financiële inlichtingen- en handhavingsinstantie van het Amerikaanse ministerie van Financiën dat economische sancties en handelssancties ter ondersteuning van de nationale veiligheids- en buitenlandsbeleidsdoelstellingen van de VS beheert en handhaaft, is überhaupt geen garantie dat Ofac hiermee akkoord gaat.
Dit heeft de directie van overheids-nv Refineria di Kòrsou (RdK) in een mededeling aan het Isla-personeel laten weten. En met vetgedrukte letters schrijft RdK: ,,Het verzoek is dus géén vraag voor een eenzijdige uitzonderingspositie aan PdVSA om producten via onze raffinaderij te commercialiseren.”
De kwestie van het verzoek om verruiming van de vrijwaring is opnieuw actueel. Op 19 augustus kwam het onderwerp aan bod tijdens een vergadering van de Isla-vakbonden Apri en PWFC met de ministerraad, maar ook toen de vakorganisaties er de top van Refineria di Kòrsou weer naar vroegen.
Verruiming van de bestaande license kan volgens Apri en PWFC de Isla-raffinaderij mogelijk de kans bieden weer operationeel te worden en daarmee aan haar verplichtingen te voldoen. Gedacht wordt aan het kunnen ontvangen van ruwe olie en het vercommercialiseren van brandstofproducten, al dan niet via overheids-nv Curoil of andere instanties, waardoor Refineria Isla de salarissen kan blijven uitbetalen.
Bovendien, zo redeneren Apri en PWFC, is het veel eenvoudiger een draaiende raffinaderij aan de man te brengen - te verhuren of deels te verkopen aan een nieuwe operator - dan een machinepark dat stilstaat en waarvan de installaties achteruitgaan. Ook is een operationele Isla goed voor bedrijven die diensten leveren, waaronder sleepbotenmaatschappij KTK (Kompania di Tou Kòrsou) en (onder)aannemers.
In het memo van RdK aan de werknemers wordt gesteld dat van de zijde van de overheid en daarmee de eigenaar van de Isla alles in het werk wordt gesteld opdat Refineria Isla aan haar verplichtingen kan blijven voldoen. Want de Amerikaanse sancties, bedoeld om druk uit te oefenen op het regime-Maduro in Caracas, vormen risico’s voor de betalingen van Refineria Isla aan Curaçaose personen en instellingen.
