Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Het nieuwe Wetboek van Strafvordering (WvSv) bestemd voor de Landen Aruba, Curaçao, Sint Maarten en het gebied van de openbare lichamen Bonaire, Sint Eustatius en Saba (BES), is onlangs - na zes jaar - ‘hernieuwd’ aangeboden aan de Staten van Curaçao.
In het WvSV staat hoe strafbare feiten vervolgd worden (bijvoorbeeld aanhouden, voorgeleiden en opsluiten) terwijl in het Wetboek van strafrecht (WvSr) staat wat strafbare feiten zijn en wat je dus niet mag doen (bijvoorbeeld stelen).
‘Hernieuwd’, want eind 2013 was de Commissie Herziening van het WvSv 1997 zover dat het ontwerp kon worden aangeboden aan de diverse ministers van Justitie. ,,Helaas heeft dat ontwerp niet een onmiddellijke follow-up gekregen”, zo staat in de Memorie van Toelichting (MvT) uitgelegd. Hoewel dat jammer is, heeft dat ook tot voordelen geleid, zo staat verder uitgelegd. ,,Het voordeel hiervan was dat de projectgroep, die het secretariaat vormde van de Commissie (bestaande uit vertegenwoordigers van de advocatuur, de politie, het Openbaar Ministerie (OM), de rechterlijke macht en de wetenschap) het wetboek telkens ‘up-to-date’ kon houden. De commentaren van de raden van advies (RvA) van Curaçao en Sint Maarten zijn gelijk verwerkt. Het verbeterde ontwerp werd uiteindelijk als versie 2.1 wederom ter beschikking gesteld van de landen. De RvA van Aruba heeft in augustus 2018 geadviseerd. Daarop is versie 2.2 geformuleerd waarin de nieuwste (internationale) ontwikkelingen zijn verwerkt, waaronder de aanbevelingen van de Financial Action Task Force (FATF). Dit voorliggende resultaat (2.3) kan worden gezien als een uiteindelijke versie, waarin ook zijn opgenomen de nieuwste resultaten van de RvA Sint Maarten.”
In de MvT wordt uitgelegd dat niet per se de Nederlandse wetgeving is overgenomen. ,,Telkens is een afweging gemaakt of een wijziging juridisch noodzakelijk was in een kleine gemeenschap. Soms is er voor gekozen de wijzigingen om deze reden niet over te nemen. Andere wijzigingen zijn weer wel voorgesteld.” De commissie is zich overigens bewust geweest van het concordantiebeginsel, dat wil zeggen dat ernaar gestreefd moet worden dat wetgeving binnen het Koninkrijk zo veel mogelijk gelijk blijft. Dat is belangrijk ook omdat de Hoge Raad der Nederlanden uiteindelijk het hoogste rechtsorgaan is in alle landen van het Koninkrijk en de uitspraken in hoger beroep moet kunnen staven aan de wet.
