Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Het verschaffen van verblijf aan illegale vreemdelingen, maar ook een ander behulpzaam zijn bij het verschaffen van verblijf aan een ongedocumenteerd persoon, is strafbaar.

Dat stelt het Openbaar Ministerie, wiens richtlijn mensensmokkel en mensenhandel sinds 1 mei 2019 van kracht is. Deze richtlijn is een voorschrift voor de strafeisen bij de gevallen van mensensmokkel en mensenhandel, zo maakt het OM officieel bekend. Bij mensensmokkel gaat het om het daadwerkelijke smokkelen van mensen, maar ook om het verschaffen van verblijf aan illegale vreemdelingen, zo legt het OM uit. ,,Een afzonderlijk delict is een ander behulpzaam zijn bij het verschaffen van illegaal verblijf. Uit strafrechtelijke onderzoeken is gebleken dat een groot aantal personen in de Cariben bereid zijn appartementen, kamers en soms zelfs alleen een bed te verhuren aan personen die geen verblijfsvergunning hebben. Vaak is sprake van een onhygiënische of (brand)gevaarlijke woonsituatie. Echter zullen deze illegale vreemdelingen daarover niet snel durven te klagen. Hoewel geen sprake is van mensenhandel, maken verhuurders wel schaamteloos misbruik van kwetsbare mensen en wordt door hen veel geld verdiend. Hierdoor valt het behulpzaam zijn bij het verschaffen van verblijf aan illegale vreemdelingen onder mensensmokkel. De basisstraf is zes maanden onvoorwaardelijke gevangenisstraf en het ontnemen van wederrechtelijke verkregen voordeel.”
Op vervoer van illegalen staat een basisstraf van een jaar. Verder wordt er ingegaan op seksuele uitbuiting. Daarover wordt gesteld dat een vrijwillig begin met werkzaamheden in de prostitutie door het slachtoffer, geen strafverminderende omstandigheid oplevert. Als het om één uitgebuite persoon voor een periode van minder dan een half jaar gaat (het minimum), dan staat daar een straf op van 18 tot 30 maanden. Gaat het om meer dan vijf slachtoffers over een periode van meer dan een jaar (het maximum) dan staat daar een straf op van langer dan 7 jaar.
In de richtlijn wordt verder met strafmaten (aantal slachtoffers en duur) ingegaan op ‘gedwongen of verplichte arbeid of diensten’ (arbeidsuitbuiting), criminele uitbuiting en gedwongen bedelarij.
Onder gedwongen bedelarij wordt verstaan het klassiek bedelen (mensen benaderen en aanspreken, het passief bedelen (met een tekstbord), het bedelen met hulpmiddelen zoals het verkopen van goederen (bloemen, kranten, snacks, loten), het vragen om iets te kopen (trago-meisje) en het verlenen van diensten waaronder autoruiten wassen, vermeenden fondsenwervingsacties en shows opvoeren.
Doel van de richtlijn is om een uitgangspunt te hebben voor de strafeisen, wat ook goed is voor de rechtszekerheid. Ook geeft de strafeisrichtlijn uitdrukking aan de ernst van mensenhandel en mensensmokkel.