Van onze redactie
Willemstad - Een administratiekantoor in Den Haag blijkt afgelopen zomer medeaandeelhouder te zijn geworden van een reusachtig olieveld in Venezuela.
,,De omstreden deal trekt internationaal de aandacht: opnieuw wordt duidelijk hoe Nederlandse belastingadviseurs de soepele wetgeving gebruiken om bezittingen van discutabele buitenlandse regimes en personen af te schermen.”
Zo begint Dennis Mijnheer zijn artikel ‘Nederlands administratiekantoor spil in omstreden Venezolaanse oliedeal’ op de website van Follow The Money (ftm.com). In het bericht ook uitvoerige aandacht voor Aruba en de Citgo-deal, de Amerikaans dochteronderneming van PdVSA, waarbij de gesloten raffinaderij te San Nicolas werd overgenomen.
Het internationale Persbureau Reuters wijdde begin november een kort nieuwsbericht aan de mega-oliedeal en wees daarbij op de Nederlandse link. ,,In Nederland bleef de transactie vooralsnog echter onder de radar”, aldus de auteur. In Spaanstalige media als El Mundo heeft de deal wél al tot ophef geleid. De reden daarvoor is het feit dat de Venezolaanse president Nicolás Maduro het olieveld op eigen houtje - tegen de grondwet in - aan de Nederlandse vennootschap heeft verkocht.
Dat zit zo, legt Mijnheer uit: volgens de grondwet moeten alle oliedeals door het parlement - op dit moment in handen van de oppositie in Venezuela - goedgekeurd worden. Eerder dit jaar zette president Maduro het parlement echter buitenspel. De transactie heeft dan ook geen goedkeuring verkregen.
John Willekes MacDonald is bestuurder van een eind augustus opgezette Nederlandse bv die de directie voert over het Venezolaanse olieveld. De bv, Inversiones Petroleras Iberoamericanas geheten, is op haar beurt weer in handen van een in Den Haag gevestigde Stichting Administratiekantoor (StAk) met dezelfde naam. Wie de eigenaren van de StAk - en daarmee in feite van het olieveld - zijn, is vooralsnog onduidelijk: ,,Ze zijn vakkundig afgeschermd en gaan verder schuil achter bedrijven op de Britse Maagdeneilanden en Cyprus”. Het Haagse belastingadvieskantoor Broers & MacDonald speelde een cruciale faciliterende rol. MacDonald kreeg afgelopen zomer de bestuurlijke leiding over een gigantisch Venezolaans olieveld aan de Orinoco-rivier. ,,Althans, op papier”, schrijft Follow The Money.
Afgelopen juli ging de stichting een 25-jarige samenwerking aan met het Venezolaanse staatsoliebedrijf Petróleos de Venezuela SA (PdVSA) - ook actief op Curaçao met de Isla-raffinaderij en de olieterminal bij Bullenbaai en op Bonaire eveneens met de Bopec-terminal - voor de exploitatie van het Junín 10-olieveld. Dit olieveld is gelegen in een van ’s werelds grootste oliegebieden: de zogeheten Orinoco Belt. De Nederlandse stichting kreeg 40 procent van de aandelen in de joint venture genaamd Petrosur in handen; de rest behoort toe aan een dochteronderneming van het staatsoliebedrijf.
Een hoge medewerker van Julio Borges, de voorzitter van het Venezolaanse parlement, bestempelde de joint venture als ‘illegaal en ongrondwettelijk’. Tegen het olievakblad Argus Media ging hij nog een stap verder: ,,Alle investeringen en leningen die via Petrosur met geheime buitenlandse partners gemaakt worden, zullen worden verworpen”.
