Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Voor de uitvoering van het urgentieprogramma is 3 miljoen gulden extra nodig. Geld dat dus niet in de begroting is opgenomen.

Dit blijkt uit het gisteren naar de pers gestuurde urgentieprogramma ‘Pa mehorá kalidat di bida den bario’ (om de kwaliteit van leven in de wijk te verbeteren). In het programma wordt uitgelegd dat er zoveel mogelijk gebruik gemaakt wordt van bestaande programma’s en activiteiten binnen de reguliere begroting van de verschillende ministeries. Maar: ,,Voor de coördinatie en het compleet maken van het aanbod zijn ook aanvullende kosten begroot. Het streven is om de private sector en fondsenorganisaties te enthousiasmeren een bijdrage te leveren aan de programmakosten.”
Uit het programma blijkt dat het gaat om kosten op het gebied van vier beleidsterreinen, te weten economie, onderwijs, werk en gezondheid. Verder is bewust gekozen voor vier bario’s (wijken) die, voor wat problematiek betreft, niet al te complex zijn en waar op korte termijn resultaten behaald kunnen worden. ,,Wijken met zeer complexe en hardnekkige problemen vergen een duurzame aanpak en dat vraagt om meer tijd. Dit past niet in een kortdurend urgentieprogramma waarin een model ontwikkeld wordt”, zo is de uitleg.
Neemt niet weg dat in de geselecteerde gebieden wel sprake is van een meer dan
gemiddeld aantal huishoudens onder de armoedegrens, veel werkloosheid, veel ouderen, veel huishoudens met kinderen en veel eenpersoonshuishoudens. Bij de selectie is ook meegewogen dat in de genoemde wijken scholen en goed functionerende wijkorganisaties aanwezig zijn.
Het urgentieprogramma is een actieplan om in de praktijk te onderzoeken hoe armoede effectief verminderd kan worden op wijkniveau. Het streven is om een model te ontwikkelen dat in andere wijken ook toegepast kan worden. Benadrukt wordt dat het urgentieprogramma niet hetzelfde is als het reguliere armoedebeleid of de reguliere wijkaanpak. Er wordt wel op elkaar afgestemd.
De uitvoering van het programma wordt gebaseerd op drie methodieken waarvan internationaal is aangetoond dat deze goed werken. Het programma: ,,De eerste is een Canadees voorbeeld wat helder laat zien dat het belangrijk is een mix van activiteiten op de verschillende dimensies van armoede in te zetten: de ‘game changer’-aanpak. De ook eerder al op Curaçao toegepaste ‘Asset Based Community Development (ABCD)’-methode laat zien hoe je wijkbewoners direct kunt betrekken en mobiliseren en de Transitietheorie biedt praktische handvatten om daadwerkelijk tot veranderingen te komen en de veranderingen ook duurzaam te maken.”
Op pagina 8
Veel verschillende actoren