Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Curaçao moet van de Chinese deelname en investeringen in Myanmar leren, zo stelt de voormalige politiek leider Alex Rosaria van PAIS, tegenwoordig werkzaam in Azië, in een blog op Facebook.
In de blog haalt Rosaria de Centrale Bank van Nigeria aan. Een vertegenwoordiger van die bank waarschuwde ervoor dat de wereld af moet van het romantische beeld van China. Peking moet gezien worden als de stad die in staat is om dezelfde koloniale praktijken uit de geschiedenis toe te passen. De blogger voert een Birmese delegatie op die het had over ‘de vervanging van de witte door de gele uitbuiting'. Hoe eerder bestuurders in Willemstad lering trekken uit het geval van Myanmar (Birma), hoe beter, zo oordeelt Rosaria.
,,Maar het trieste feit is dat er een groep is die gedreven lijkt door een ongezonde drang om politiek te scoren en GZE (Guangdong Zhenrong Energy, red.) beschouwt als de hemelse redders van een stagnerende economie. Wij kunnen het ons niet permitteren dat wanneer er met de Chinezen onderhandeld moet worden, mensen zich gedragen als een ree in het schijnsel van koplampen. In feite moeten wij accepteren dat duurzame economische groei bereikt wordt met solide en flexibele politiek en niet met een zak geld uit Peking.”
Volgens de schrijver maakt Nederland zich ernstig zorgen over de huidige situatie. Niet nader genoemde bronnen zijn zelfs van mening dat het niet ondenkbaar is dat Den Haag in deze gang van zaken ingrijpt. De blogger stelt dat het niet voor het eerst zou zijn dat wij verkeerd zitten met de raffinaderij. In het verleden is de raffinaderij voor een appel en een ei aan Venezuela geleased. Dat land kreeg vrijstelling van belasting op grond van loze beloften dat er duizenden banen geschapen zouden worden.
Rosaria noemt zes punten die Curaçao beslist niet moet onderschatten. Alle fases in de onderhandelingen met GZE moeten volledig transparant zijn. Zoals de openbare aanbesteding, de offertes, de tijdslijn, alle relevante informatie moet beschikbaar zijn. Alle relevante partijen en de samenleving moeten de kans krijgen om hun zorgen te uiten. Dat is een essentieel onderdeel. ,,Het kan niet zo zijn dat wij ons bewust worden van dit project op het moment dat de bulldozers in beeld komen.”
China moet de investering terugverdienen maar moet niet vervallen in het gedrag uit het verleden. Het gaat met name om het inzetten van Chinese in plaats van lokale arbeiders en het schenden van de arbeidsrechten. Beide partijen hebben een maatschappelijke verantwoordelijkheid. Wantrouwen en vijandigheid moeten aan beide kanten worden aangepakt. Partijen moeten werken aan programma’s waar zij beiden verantwoordelijk voor zijn en ook baat bij hebben. De integratie, het respecteren van de lokale wetgeving, de lokale cultuur en gebruiken moeten hoog op de Chinese agenda staan.
Curaçao moet zijn positie zorgvuldig bewaken. Het feit dat het land met een buitenlandse partner in zee gaat mag niet betekenen dat de samenwerking met een andere partner benadeeld wordt. Het land moet het maximale halen uit de samenwerking en ook aandacht hebben voor andere activiteiten die van wederzijds belang kunnen zijn. Zo is een belastingverdrag tussen beide landen goed voor de internationale financiële sector op het eiland.
De blogger schrijft ook hoe hij in het verleden als Statenlid aanwezig was bij het tekenen van het Memorandum of Understanding (MoU) tussen Curaçao en GZE. De Statenleden kregen toen weinig informatie over de inhoud van het MoU. Bij de ceremonie om het MoU te tekenen werd een film vertoond over de bouw van de eerste raffinaderij door GZE in Myanmar. Het was een communistische propagandafilm, zo oordeelt Rosaria. De film repte niet over het feit dat het project van GZE snel werd goedgekeurd voordat Myanmar voor het eerst in 25 jaar vrije verkiezingen hield.
,,Jawel, China was de belangrijkste bondgenoot van de brute militaire dictatuur in Myanmar.” De protesten tegen de risico’s voor het milieu en het feit dat China daar geen oren naar had, zijn ook niet in de film aan bod gekomen. De schending van mensenrechten door de confiscatie van land voor het project, zonder een vorm van schadevergoeding voor de gedupeerden, is ook niet aan bod gekomen.
De VN publiceert in oktober van dit jaar een rapport over deze schendingen, aldus Rosaria.
