Foto’s en tekst Els Kroon
Willemstad - Bursalen worden ze genoemd, de 165 studenten die zaterdagmiddag, onder auspiciën van de Stichting Studiefinanciering Curaçao (SSC), op Hato in het vliegtuig stapten. Volgens een jarenlange traditie worden zij voor hun vertrek op het vliegveld uitgezwaaid door veel familieleden, vrienden en kennissen.
Er is dan ook rond het middaguur geen plekje meer vrij op de parkeerplaats bij de vertrekhal. Om alles in goede banen te leiden, is de hal deze middag alleen toegankelijk voor reizigers en bursalen, elk vergezeld door maximaal twee personen. Daarom heerst er buiten, tussen restaurant Wendy’s en de ingang van de vertrekhal, een gezellige drukte. Het is een urenlange ‘get together’, waarin emailadressen worden uitgewisseld, handen geschud, telefoontjes gepleegd, de kleding en haren nog even worden gecontroleerd en vooral veel wordt geknuffeld. Want nu kan het nog even. Hele families scharen zich rondom de vertrekkende student en wachten, gezeten op stoepjes, trappen en bloembakken, geduldig op wat er komen gaat. De zon doet haar best en onder de palmen en in de wind is het heerlijk koel. Op de foto’s en selfies staan dan vooral lachende gezichten.
Eenmaal binnen wordt de sfeer ernstiger. SSC-medewerkers, herkenbaar aan hun aqua poloshirts, staan klaar om de studenten te begeleiden en de laatste vragen te beantwoorden. Bij de ingang wordt minister Hensley Koeiman van Sociale Ontwikkeling, Arbeid en Welzijn geïnterviewd. Hij begeleidt zijn vierde dochter Nazira naar de trap, waar de bursalen uit het zicht verdwijnen. Maar zover is het nog niet.
Als de blauwe vogel landt, wordt het menens. Het is tijd om naar de gate te gaan en dus komt het moment van het echte afscheid steeds dichterbij. Met mascottes, telefoons en cadeautjes in de hand komen de tranen los tijdens innige omhelzingen. De gezichten staan bedrukt.
Nog een aai over het hoofd, een schouderklopje en een laatste goede raad, en dan via de rij voor de controlescreening naar de trap, die tijdens de verbouwing de vermaledijde roltrap vervangt. Zenuwachtig wordt er naar het paspoort gezocht. De bemoedigende woorden van de hulpvaardige SSC-dames dringen niet echt door. Nog een keer omdraaien en zwaaien.
Buiten staan vrienden aan de reling om nog een laatste glimp van de studenten bovenaan de trap op te vangen en terug te zwaaien. En dan is het voorbij. De KL736 kiest precies om 15.46 uur het luchtruim, nagekeken door tientallen mensen op de mirador. Aan boord zijn 165 Curaçaose jongeren, op weg naar zelfstandigheid, op weg naar volwassenheid, op weg naar een veelbelovende toekomst.
