Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Maandagavond is Curaçaos grootste tennisheld Isaias ‘Iyo’ Pimentel op 84-jarige leeftijd overleden. Pimentel speelde in de jaren vijftig en zestig in alle belangrijke toernooien in de wereld. In 1961 bereikte hij de kwartfinales op Wimbledon.
Pimentel wordt in 1933 op Curaçao geboren maar houdt de Venezolaanse nationaliteit. Hij is tien jaar oud als hij van hout zijn eigen racket maakt. Tennissen is in die tijd een elitesport en een gekleurde jongen komt niet zomaar binnen bij de Curaçao Sport Club (CSC), dan nog in Scharloo. Maar Iyo lukt het wel. ,,Met dat eigen racket speelde hij steeds ballen terug over het hek en toen mocht hij een keertje binnenkomen”, zegt tennistrainer, scheidsrechter en vooral goede vriend Juni Engelhardt. ,,Al heel snel won hij van iedereen.” Drie jaar later is de jonge Iyo kampioen van Curaçao en blijft dat ook drie keer op rij.
Op zijn zeventiende vertegenwoordigt hij Curaçao in Guatemala en daarna gaat het als een speer met de talentvolle tennisser. In de jaren vijftig en zestig speelt hij in internationale toernooien over de hele wereld, maar dan voor Venezuela. Engelhardt: ,,Het kostte veel geld om aan die grote toernooien mee te kunnen doen. Dat konden het eiland en de Nederlandse Antillen niet betalen.”
Pimentel is een van de acht beste tennisspelers van zijn tijd en maakt vijf keer deel uit van het Daviscupteam van Venezuela. Iyo staat acht keer op de banen van Roland Garros in Parijs en drie keer op de US Open. Maar zijn grootste succes behaalt de Curaçaose tennisheld op Wimbledon in Londen. Hij doet acht keer mee aan de Engelse Grand Slam en staat twee keer op het centercourt, meestal tot in de derde of vierde ronde, maar in 1961 bereikt hij de kwartfinales. In 1963 verslaat hij op Roland Garros de Nederlandse tenniskampioen Tom Okker. ,,Hij kon enorm goed anticiperen op de ballen van zijn tegenstander”, verklaart Engelhardt het succes van zijn vriend. ,,Hij stond altijd op de juiste plek, precies waar de bal terug kwam. Zo speelde hij. Hij rende niet, hij liep naar de bal.”
Na zijn actieve loopbaan geeft Pimentel 25 jaar les aan de jeugd van CSC, dan op Damacor. In 1999 stopt hij met tennissen als hij na een cva verlamt raakt. Na de revalidatie kan hij wel weer lopen maar niet meer goed sporten. De laatste jaren van zijn leven trekt hij zich wat meer terug. ,,Hij wilde niet dat de mensen hem zo zagen”, zegt Engelhardt.
Iyo Pimentel zal niet snel worden vergeten. Niet bij zijn club CSC, waar een van de banen naar hem is vernoemd, maar ook niet in het internationale tenniscircuit. Als eerbetoon voor zijn bijzondere prestaties staat zijn naam op Wimbledon gegrafeerd tussen die van andere grote spelers.
