Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Ondanks alle publiciteit over ontucht met minderjaren en verkrachting van vrouwen blijft de Rains of Blessingskerk in Rio Canario van de ‘apostel’ Orlando Balentina geliefd.

Omayra Leeflang ziet het met stijgende verbazing aan. ,,Hoe kunnen onze mensen zo goedgelovig zijn?”, vraagt ze zich hardop af. ,,Deze kerkgangers worden gemanipuleerd en misbruikt. Zien ze dat zelf niet?” Is het economische afhankelijkheid, godsdienstverslaving, goedgelovigheid of angst die hier regeert? Wat de aanleiding of oorzaak ook is, volgens Leeflang moet de overheid de betrokkenen bevrijden. ,,Het kan niet zo zijn dat een tiental vrouwen en kinderen misbruikt wordt - en wie weet hoeveel meer - en dat onze gemeenschap doet alsof zijn neus bloedt. Ik hoop dat de dader, dit monster, een zware straf krijgt. En dat hier zoveel boodschap vanuit gaat, dat volgelingen gaan nadenken. Want wat zou jij doen als het een familielid van jou betrof? En hoe valt het met jouw geloof te rijmen dat een ongeborene moedwillig wordt gedood? Dat is niet christelijk!”
Balentina wordt ervan verdacht zijn slachtoffers van verkrachting naar een botika te hebben gestuurd voor de morning-afterpil. Leeflang zegt bij een botika naar die pil te hebben geïnformeerd. ,,Ik kreeg te horen dat het niet om een enkele pil gaat, maar om een serie van vier pillen à zestig gulden per stuk. Ofwel 240 gulden voor elke keer dat een vrouw voor de morning-afterpil komt.” Ze schudt het hoofd. ,,Kun je je dat voorstellen? Een pastor verkracht een vrouw en geeft haar dan 240 gulden om zwangerschap te voorkomen of te verbreken?” Vol walging: ,,Hoe kan iemand zoiets doen? En in naam van God nog wel?”
Leeflang heeft het zien aankomen, zegt ze over de onthulling van strafbare feiten binnen Rains of Blessings. In 2015 ontving ze een brief van een anonieme afzender die melding maakte van seksueel misbruik binnen deze gemeente. ,,Ik nam dat heel serieus, maar kon niets doen zolang ik niet wist van wie die brief was. Al eerder was ik bekend met misbruik van meerdere vrouwen binnen een organisatie, en toen die zaak voor de rechter kwam, beval het Hof rectificatie omdat alle slachtoffers anoniem wensten te blijven. Daar heb ik van geleerd dat je niets kunt ondernemen als niet tenminste één slachtoffer bekend is bij justitie.”