Van onze redactie
Amsterdam - Churandy Martina heeft gisteren voor een daverend succes gezorgd bij de EK atletiek in Amsterdam.
De sprinter uit Curaçao veroverde de gouden medaille op de 100 meter. Dat was een verrassing, want hij had zich als langzaamste geplaatst voor de finale van het koningsnummer.
Martina klokte 10,07 seconden en liet de Turk Jak Ali Harvey, die dezelfde tijd kreeg, net achter zich. De Franse topfavoriet Jimmy Vicaut pakte het brons in 10,08. Nederlander Solomon Bockarie werd zevende in 10,25.
De 32-jarige Martina liep in de halve finale 10,16 en was minder snel dan landgenoot Bockarie, die met 10,13 een ticket voor de Spelen in Rio bemachtigde. Martina had dat startbewijs al op zak en kon zich volledig richten op de finale. Martina was deze zomer goed op dreef, maar de echte toptijden uit zijn gloriejaren - 9,91 op de 100 en 19,85 op de 200 meter - bleven buiten bereik.
Zijn start was in de finale niet super, maar de versnelling op de laatste meters was indrukwekkend. Martina pakte zodoende zijn derde Europese plak, want in 2012 veroverde hij al goud op de 200 meter en de 4 keer100 meter estafette. Zijn doel voor de EK in ‘eigen land’: drie keer goud. De 200 meter en de estafette komen nog.
Het Olympisch Stadion van Amsterdam barstte waarschijnlijk voor het eerst sinds de heropening in 2000 uit zijn voegen na de finish. Een kleine 18.000 toeschouwers zagen sprinter Churandy bij de EK atletiek naar het goud snellen op de 100 meter.
Churandy Martina vierde uitgelaten zijn gouden medaille op de 100 meter van de EK atletiek met iedereen in het Olympisch Stadion van Amsterdam. Hij ging uitgebreid met de toeschouwers en met de Nederlandse vlag op de foto na zijn verrassende zege. Hij schudde vele handen. ,,Ik had Nederland en Curaçao achter me, ik heb het goud voor iedereen gehaald”, jubelde hij na zijn uitstekende race. ,,Ik heb mijn best gedaan, echt top!”
Martina zei zich vooraf zeker te hebben gevoeld van het behalen van een medaille. ,,Een medaille had ik zeker.” Alleen de kleur was voor hem nog een vraagteken. ,,Maar als ik aan de start sta, dan sta ik er voor goud”, aldus de euforische sprinter.
Motivatie had hij niet nodig. ,,Ik zag op het bord in het stadion dat er 17.000 mensen zaten en dat gaf een ongelooflijke kick. Oké, ik zal ze wat geven, dacht ik. Die valse start van die Brit kwam mij heel goed uit. Ik vertrok bij de tweede iets op safe, maar daarna ging het goed. Ik heb gewoon mijn wedstrijd gelopen, zoals ik altijd doe. Op de finish wist ik wel dat ik op een medailleplaats liep, maar niet precies op welke plaats.”
Ook al bleef hij nog ver af van zijn persoonlijk record van 9,91, het voelde als zijn beste race ooit. ,,Omdat het zo geweldig is om in eigen land voor eigen publiek het goud te winnen. Er komt nog meer aan hè. Ik wil ook de 200 meter winnen en met de estafetteploeg op de 4 keer 100 maken we ook een goede kans.”
