Van een onzer verslaggevers
Hilversum/Willemstad - De Curaçaose tennisser Jean-Julien Rojer wil zijn prestaties van afgelopen jaar graag aangrijpen om de sportcultuur op Curaçao te verbeteren en iets terug te doen voor het eiland. Uiteindelijk wil hij na zijn carrière een tennisschool openen op het eiland om kinderen een kans te geven. Dat zegt hij tegenover de <I>NOS<I>.
De Nederlandse omroep blikt in deze laatste week van 2015 met vijf hoofdrolspelers uit de sportwereld terug op het afgelopen jaar. Gisteren was de Curaçaose Wimbledonkampioen aan de beurt.
,,Na mijn carrière ga ik ook zeker een tennisschool openen op Curaçao om de kinderen een kans te geven. Misschien niet meteen als prof, maar wellicht wel om een beurs voor een universiteit te verdienen. Er loopt genoeg talent rond, maar er moet veel discipline worden bijgebracht”, aldus Rojer tegenover de NOS.
,,Veel van hen zijn lui en worden niet gepusht vanuit huis of door coaches. Die discipline wil ik ze gaan bijbrengen, want dat komt ze tijdens hun maatschappelijke carrière ook van pas.” Die maatschappelijke carrière leek voor Rojer al in 2007 te beginnen. Acht jaar later heeft hij echter een Wimbledontitel op zak en is hij de helft van het beste dubbelteam van de wereld.
Rojer over hemzelf als tiener: ,,,Mijn ouders wisten niet meer wat ze met me aan moesten. Ik was een lastig jongetje van dertien, had foute vrienden en kon me niet verder ontwikkelen op Curaçao.” Tijdens een vakantie ontmoette de vader van Rojer een tennistrainer uit Miami. Het bleek een gouden vondst. Coach Robert Gomez bracht de geboren Curaçaoënaar discipline bij, al ging dat niet zonder slag of stoot.
Het verlangen naar Curaçao was groot. ,,Ik hou er namelijk van om lekker rondom het huis te zijn. Als ik op bed lig en ik ruik dat er voor me gekookt wordt, dan vind ik dat heerlijk. Dat is het Caribische leven”, bekent de tandartszoon.
Het contrast met het bedrijvige en bruisende Miami was groot. Rojer had het zwaar. Hij lag nachten achtereen huilend in bed. ,,Toch waren die jaren in Miami ook mijn geluk, want daardoor heb ik mijzelf kunnen ontwikkelen. Ik heb daar geleerd hard te moeten werken om iets te bereiken.”
In het interview laat hij weten het racket bijna aan de wilgen te hebben gehangen. Rojer richtte zich in eerste instantie op het enkelspel, maar dat werd geen succes. ,,In augustus van 2007 was ik eigenlijk al gestopt, een half jaar lang raakte ik geen racket aan. Ik redde het namelijk niet in het enkelspel en zat erdoorheen.”
,,Ik had geen geld meer, wist maar niet hoger op de wereldranglijst te komen en was met mijn ouders aan het kijken wat ik kon gaan doen. Mogelijk dat ik iets met mijn studie sociologie zou gaan doen. Maar toen kwam een Braziliaanse vriend met het idee om te gaan dubbelen.”
In 2008 bereikten Rojer en de Braziliaan Marcio Torres, die op de wereldranglijst nooit verder dan plaats 132 kwam, tijdens hun vuurdoop direct de finale. Dat gebeurde uitgerekend in Miami, de stad waar hij op dat moment al vijftien jaar woonde.
De finaleplaats in Miami, waar hij in 2013 zijn eerste masterstoernooi won, bleek de opstap naar een prachtige carrière in het dubbelspel en dit jaar volgde de absolute bekroning. Na de winst op Wimbledon veroverde hij samen met zijn partner Horia Tecau ook de titel bij de ATP World Tour Finals én de nummer-één-positie voor dubbelspelteams.