Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Jean Francisca, Rein Persaud en Roy Bottse van de Curaçaose Sport en Olympische Federatie (CSOF) krijgen op 20 en 21 januari samen met hun internationale advocaten nog een keer de gelegenheid te pleiten voor een eigen Curaçaose Olympische erkenning. Zij gaan dit doen op het hoofdkantoor van het Internationaal Olympisch Comité (IOC) in Lausanne, Zwitserland. CSOF pleitte al voor een eigen erkenning in 2008, nog voor de staatkundige ontmanteling. Maar toen kon het eiland nog onder de Antilliaanse vlag meedoen. Na 10 oktober 2010 viel de Nederlands Antilliaanse formatie uit elkaar en daarmee ook de participatie aan de Olympische Spelen. Persaud en Bottse hebben het al een keer tot Lausanne gebracht samen met de internationale juridische expert professor Blackshaw. Het verzoek tot erkenning werd afgewezen omdat internationaal gezien Curaçao niet als onafhankelijk land erkend wordt. De vraag bleef hangen wat een onafhankelijk land is en wat de internationale gemeenschap precies inhoudt. Het was reden voor de CSOF om toch door te blijven pleiten voor een eigen Olympische erkenning, die Aruba overigens ook heeft. Aruba kon deze verkrijgen nog voordat bepaalde regelgeving van het IOC werd aangepast in 1996. CSOF heeft de statuten dermate aangepast dat vanuit de organisatie volledig voldaan wordt aan de IOC-vereisten. Ook de sportfederaties die zich bij CSOF hebben aangesloten hebben hun statuten aangepast om aan te sluiten bij internationale sportfederaties. Met 11 Curaçaose sportfederaties die ook internationaal zijn aangesloten, voldoet Curaçao ruimschoots aan de minimumvereiste van vijf federaties. Ook de nodige steun van de Curaçaose regering en de Staten is van groot belang.
In juli 2011 is het verzoek van Curaçao om een Olympische erkenning in Durban, Zuid-Afrika, officieel afgewezen, terwijl tegelijkertijd het Nederlands Antilliaans Olympisch Comité (Naoc) werd opgeheven. De zaak kwam vervolgens met hulp van het advocatenbuffet Froriep Rengllie in Lausanne voor bij het Court of Arbitration for Sport (CAS). CAS oordeelde toen negen maanden later, niet het instituut te zijn dat over de gecompliceerde kwestie een uitspraak kon doen. Overigens is CAS ingesteld door IOC, maar behoort wel onafhankelijk te zijn. ,,De rechtszaak heeft ons veel geld gekost en waarschijnlijk heeft IOC gedacht dat we de zaak zouden laten liggen om zo ook geen precedent te scheppen voor andere ‘landen’ die op een erkenning wachten”, zo wordt uitgelegd door Francisca, Persaud en Bottse. ,,We hebben geconcludeerd dat het IOC discrimineert en onze rechten als volk niet respecteert. Er is daarom officieel een klacht ingediend bij kanton Vaud, het district in Zwitserland waar het IOC onder valt.” In augustus 2014 is CSOF benaderd door het IOC om tot een schikking te komen. De partijen kwamen op schrift het een en ander overeen en de rechtszaak werd daarom stopgezet. Francisca, Persaud en Bottse: ,,Maar het IOC heeft zich niet aan de afspraken gehouden. Op basis hiervan hebben we de rechtsgang voortgezet. We zijn daarin gesterkt door een brief getekend door voormalig premier Ivar Asjes (PS) die de Nederlandse minister van Buitenlandse Betrekkingen Frans Timmermans op schrift heeft laten verklaren de strijd van Curaçao te steunen.” Dit heeft geleid tot het voorkomen van de zaak in Lausanne op 20 en 21 januari 2016. Daarbij zal het drietal van CSOF aanvoeren dat in de regio Curaçao beschouwd wordt als land en inmiddels ook als zodanig participeert in Parlatino en verder natuurlijk dat de lokale sportorganisaties aan alle Olympische vereisten voldoen.
