Door de Fundashon Museo Tula en enkele sympathisanten wordt wederom een hetze gevoerd tegen het Sinterklaasfeest zoals dat in zijn traditionele manier sedert decennia al hier op Curaçao wordt gevierd. De voornaamste argumenten welke door deze strijders tegen Zwarte Piet worden gevoerd betreft ‘de vele denigrerende en vernederende elementen’ van het feest. In hun visie worden zij, zoals beweerd, gesterkt door het standpunt dat een of andere commissie van de Verenigde Naties gesteld zou hebben dat het Sinterklaasfeest bestempeld kan worden als een racistisch feest.
Graag had ik dat, hetzij de Fundashon Museo Tula, hetzij de heer Atalita mij kon uitleggen wat die ‘vele denigrerende en vernederende elementen’ zijn die zo verwerpelijk zijn dat een der grootste jaarlijks terugkomende geluksevenementen voor kinderen daarvoor opgeofferd moet worden. Als het gaat om de aanstoot die men neemt tegen kleurlingen die in ondergeschiktheid staan van een blanke baas dan kan ik elke blanke manager op dit eiland aanraden zijn biezen te pakken. Als het gaat om een verzet tegen de negatieve stereotypering van mensen van Afrikaanse afkomst dan kan ik nog heel wat andere blikjes open maken die geheel inconsequent door voornoemden niet aangeroerd worden. Of is de betreffende VN-commissie met in haar kielzog de Fundashon Museo Tula, van plan om ook een verbod uit te spreken voor het vertonen aan kinderen van de klassieke Tarzan-films waarin de blanke junglekoning heerst over zwart Afrika, of gaat de fundashon ook censuur leggen op klassieke stripverhalen zoals Suske en Wiske (De vliegende aap, De tamtamkloppers enz.), of op het album ‘Kuifje in Afrika’? Worden ook de oorspronkelijke ‘Sjors en Sjimmie’-strips en ‘Blondie & Blinkie’-stripverhalen geheel uitgebannen? En what about de klassieke cartoonfilms van Bugs Bunny & Daffy Duck, al deze visuele producten bevatten elementen die werkelijk denigrerend zijn voor mensen van Afrikaanse afkomst of vertonen afbeeldingen met teksten en bewegende beelden die al deze mensen als dom en onontwikkeld stereotyperen. Mag dat wel getoond blijven worden aan onze jeugd? Dat is toch ook verwerpelijk en indoctrinerend voor de kinderen? Of krijgen wij straks een Curaçaose Culturele Revolutie die een algemeen verbod zal opleggen om deze periode uit de stripcultuur en klassieke filmproducties waarin de mens van Afrikaanse afkomst negatief werd gestereotypeerd, voor eens en altijd uit te bannen? Als het gaat om indoctrinatie van onze kinderen waar is het verschil tussen deze producten en het Sinterklaasfeest?
Wanneer ik personen zoals Atalita en Kirindongo aanhoor dan lijkt het alsof zij hun leven lang gebukt zijn gegaan onder de negatieve invloeden van het Sinterklaasfeest. Ik wed echter dat zij als kind elk jaar weer danig hebben genoten van de Sinterklaassfeer, de chocoladeletters en het schoentje zetten. Ik weet zeker dat ook zij uit volle borst ‘Zie ginds komt de stoomboot’ hebben gezongen. Maar nu, op veel latere leeftijd, dringt blijkbaar het besef door dat hun plezier en hun geluk op verwerpelijke gronden gebaseerd is geweest, nu ontspruit zich plotseling bij deze heren een verheven roeping om de huidige jeugd en de daarop volgende generaties te beschermen tegen het onheil dat dit racistische feest in de vorming van onze jeugd kan veroorzaken. Ik begrijp daar overigens niet veel van want zowel Atalita als Kirindongo zijn zelf toch wel evenwichtige burgers geworden ondanks de decennia lang zelf ondergane raciale indoctrinatie door het Sinterklaasfeest. Ik ben er van overtuigd dat de huidige doelgroep van jongeren net als de meeste mensen in onze gemeenschap, in staat zullen zijn de tijdgeest van opvolgende cultuurperioden met de daaraan verbonden culturele uitingen op waarde te schatten.
Hoe dan ook, als deze heren willen protesteren tegen het Sinterklaasfeest dan moeten zij dat beslist doen. Ik hoop echter uit de grond van mijn hart dat het lokale organiserend comité zich niet zal laten afschrikken om ook dit jaar er weer een grandioze happening voor de kinderen van te maken. Die willen immers feest, snoepjes en cadeautjes en begrijpen geen barst van al dat gedonderjaag door grote mensen over Zwarte Pieten. En gelukkig maar, het is hun geluksmoment in het leven, daar gaat het om.
George Lichtveld, Curaçao
