Van een onzer verslaggevers
Willemstad - In het hele Koninkrijk zijn gisteren de doden herdacht die zijn gevallen in de Tweede Wereldoorlog en bij militaire missies daarna.
Op Curaçao was de herdenking op 4 mei bij het monument voor de gevallenen aan het Waaigat jarenlang een bescheiden plechtigheid. Dit jaar werd het aanzienlijk serieuzer aangepakt. Er waren meer genodigden en officiële vertegenwoordigers en twee schoolklassen woonden de plechtigheid bij. De kransen werden gelegd door gouverneur Lucille George-Wout, premier Ivar Asjes, Defensie en het Vrijwilligerskorps Curaçao en er was ruimte voor enkele nabestaanden om een krans te leggen. De harde wind speelde ook een rol in de ceremonie; enkele standaards gingen met krans en al tegen de vlakte. Het had geen invloed op de plechtige sfeer. De kransen werden snel bij het monument op de grond neergelegd.
In Nederland is het al jaren gebruikelijk dat een jongere een eigen gedicht voorleest bij de nationale herdenking op de Dam in Amsterdam. Dit voorbeeld heeft op Curaçao navolging gekregen. Dulvanca Hansen droeg op indrukwekkende wijze haar gedicht ‘In awe I stand’ voor.
Krijgsmachtaalmoezenier Tom van Vilsteren ging in zijn toespraak in op gehoorzaamheid. In een militaire organisatie wordt dat gezien als een deugd, zei hij, maar hij vroeg zich meteen af of dat wel altijd terecht is. ,,Gehoorzaamheid kent ook een schaduwzijde. In de geschiedenis vinden we helaas vele voorbeelden van burgers en militairen die in woord en daad, met gebruikmaking van grof geweld, het belang van gehoorzaamheid zonder enige nuance hebben onderstreept. De geschiedenis bevat ook voorbeelden van burgers en militairen die weigerden orders op te volgen, omdat zij deze orders als onrechtvaardig of onjuist hebben ervaren.” In een totalitair bewind houden mensen op met denken of mogen ze niet meer denken, vervolgde Van Vilsteren. En dat is gevaarlijk: ,,Mensen die niet meer denken of mogen denken zijn in staat tot onmenselijke daden zoals die vandaag de dag nog plaatsvinden. Het heeft velen in het heden en het verleden vaak ontbroken aan compassie. Zij hebben of hadden een surplus aan officiële gehoorzaamheid. Vandaag de dag vragen we van burgers en militairen in een democratische samenleving dat zij op hun eigen niveau meedenken. De denkende compassievolle burger en militair hebben we hard nodig om misdaden tegen de menselijkheid tegen te gaan of te voorkomen.”
Door de doden te herdenken houden we hen levend, aldus de aalmoezenier, anders sterven ze een tweede keer. Na het uitspreken van een kort gebed werden de kransen gelegd.
