Risico’s
Vervroegde verkiezingen zijn nu onontkoombaar, waarna een nieuwe Eilandsraad wel met een gewone meerderheid van de helft plus één de staatsregeling kan aannemen. Met dit scenario is al langer rekening gehouden. Daarvoor zijn op Landsniveau zelfs bepaalde wijzigingen aangebracht in de Eilandenregeling ERNA, waardoor het mogelijk wordt om de Eilandsraad te ontbinden en om überhaupt eerdere verkiezingen te kunnen uitschrijven. Een ramp is het dus niet. En zo zal de grootste regeringspartij PAR het ook niet ervaren, want het was de leider van deze partij - Emily de Jongh-Elhage - zelf die al eerder aangaf voorstander te zijn van verkiezingen, ook al zou de staatsregeling wél met tweederde zijn aangenomen.
Het is echter altijd onvoorspelbaar wat de uitslag van een nieuwe stembusronde zal zijn. Misschien wint PAR weer, maar kan zij geen meerderheid vormen met haar huidige coalitiepartners PNP en FOL. Maar mogelijk ontstaat er ook een soort PAR-moeheid, zoals dat in alle democratieën vroeg of laat voorkomt. Wat gebeurt er dan? Wordt de staatsregeling, het sluitstuk van de staatkundige vernieuwing waarbij Curaçao land wordt, dan afgeschoten omdat er zelfs geen gewone meerderheid voor is? De oppositiepartijen zijn na de laatste Statenverkiezingen verzwakt uit de strijd gekomen. Dat geldt niet voor Pueblo Soberano van Helmin Wiels, maar wel voor de grotere MAN, die een mislukte lijstcombinatie aanging met NPA en Forsa Kòrsou en als klap op de vuurpijl de grootste stemmentrekker Gerrit Schotte zag vertrekken. Hoewel NPA’er Aldebert Rooijer afgelopen weekend brak met de partij van Nelson Pierre en als enig lid van de oppositie vóór de staatsregeling stemde, is het vooralsnog bepaald niet uit te sluiten dat deze versplinterde Curaçaose politiek uiteindelijk toch nog roet in het eten gooit en dat de begeerde nieuwe status aan de neus van Curaçao voorbijgaat. Eén pluspunt: de laatste Eilandsraadverkiezingen, tevens eerste verkiezingen voor het Land Curaçao, gaan in elk geval ergens over.
