Niet lukraak
MAN en PS waren snel met het bekendmaken van hun kandidaatministers. Van MFK is, mogelijk als gevolg van interne problemen, nog steeds niet volledig duidelijk wie de partij naar voren schuift. Er werd deze week zelfs nog gesproken met PNP om na te gaan hoe de coalitie met een nipte meerderheid van 11-10 eventueel bredere steun kan krijgen. Dat duidt op onzekerheid over de loyaliteit in eigen gelederen, maar daarmee ook over de duurzaamheid van de regering en misschien ook óf er wel tijdig een regering aantreedt. De vraag is wat er in dat geval gebeurt, aangezien na zaterdag niet kan worden teruggevallen op een demissionair kabinet omdat het een nieuw land betreft. Het land wordt vanuit de Staten geregeerd; dat houdt in dat dan door de Staten een (kern)kabinet moet worden aangewezen, anders is de gouverneur aan zet.
Maar veel belangrijker is dat van de inhoud van de beleidsvoornemens nauwelijks iets bekend is. Toch gaat het dáár wel om. In hoeverre kunnen de partijen MFK, PS en MAN - die programmatisch en qua aanpak ver uit elkaar liggen - samen regeren, als ze het niet eerst eens zijn geworden over de onderwerpen en de gemeenschappelijke visie? Een coalitie vormen is vaak een kwestie van compromissen sluiten; van geven en nemen. Het is verstandig om hierover vóóraf spijkerharde afspraken te maken, om te voorkomen dat er halverwege de rit of al veel eerder onenigheid ontstaat over de interpretatie van regeringsbeleid of -besluiten. Hoe groter de ideologische verschillen, hoe belangrijker het is om het regeerakkoord stevig dicht te timmeren om verrassingen te voorkomen. Lukraak - zonder een plan - met regeren aan de slag te gaan, is gedoemd te mislukken. Dat MFK, PS en MAN tot voor kort samen in de oppositie zaten is onvoldoende basis. Anders gezegd: de bevolking verwacht en verdient méér dan een nieuwe coalitie die er uitsluitend op uit is om de gemeenschappelijke vijand PAR buiten de regering te houden. De gouverneur heeft de formateur tot morgen de tijd gegeven. Dan moet het duidelijk zijn.
