President-commissaris
Dat bij CPA misschien wel het een en ander of misschien zelfs veel mis is, valt niet uit te sluiten. Maar daar wordt juist onderzoek naar gedaan. De uitkomsten moeten eerst worden afgewacht, voordat onomkeerbare (afbraak)processen in gang worden gezet. De voorzitter van de Raad van Commissarissen (RvC) doet echter het tegendeel; hij trekt nu reeds bepaalde conclusies en slingert dat allemaal lukraak in de publiciteit. Onnodig slecht voor het imago van CPA.
De pas per 1 november aangestelde directeur Marcelino ‘Chonky’ de Lannoy, die als deskundig, betrouwbaar en loyaal bekend staat, heeft de RvC intussen terecht gewezen op het wangedrag van Dos Santos. Een korte opsomming: de president-commissaris eist van medewerkers documenten op, terwijl de directeur op dienstreis is, en op dat moment nog niet eens officieel is aangesteld. Hij ontzegt de directeur tijdelijk de toegang, maar een RvC-besluit ontbreekt. Hij spreekt publiekelijk van een dreigend faillissement en het niet kunnen uitbetalen van de lonen, zonder dit te kunnen staven en om dit later terug te moeten nemen. Hij is daarmee verantwoordelijk voor oproer en onrust onder de werknemers en zet ze zelfs tegen de directie op. Dos Santos zweert dat in het verleden ontslagen personeel weer terug aan het werk kan. Hij spreekt van malversatie en verduistering door de directeur, maar kan dit niet onderbouwen. Hij wil bevordering van en tekenbevoegdheid voor bepaalde managers, terwijl dit niet zijn verantwoordelijkheid is. De president-commissaris komt (bijna) dagelijks op de werkvloer en bedreigt niet alleen directeur maar ook personeelsleden.
Kortom, Dos Santos doet alsof hij - en niemand anders - CPA regeert en lapt daarbij alle regels van good corporate governance aan zijn laars.
Als de RvC de vinger aan de pols houdt, is dat prima. Dat is zelfs geen keuzemogelijkheid, daartoe is de toezichthouder verplicht. Maar wat Dos Santos doet is intimiderend en destructief. Doodzonde van een vitaal bedrijf als CPA.
