What’s next?
Het punt is dat er op deze manier nauwelijks iets van de grond komt, omdat alles zich lijkt te herhalen zonder daadwerkelijke vooruitgang of zelfs perspectief daarop. Pinedo zei het zelf al, dat veertig jaar geleden - toen hij naar het buitenland vertrok voor studie en medische specialisatie - er reeds sprake was van een ‘nieuw ziekenhuis’. Maar ook recenter werden serieuze pogingen gedaan, zoals met het ‘Eindverslag Werkgroep Nieuwbouw Ziekenhuis’ van juni 2003, ingesteld door toenmalig MAN-gedeputeerde (thans minister) Charles Cooper; in 2005 nog eens geüpdate door advieskantoor Deloitte.
Wat opvalt is dat de bouwkosten niet eens zoveel afwijken van FHN anno 2010, ondanks de gestegen prijsindex. Wel heeft FHN een fors bedrag aan equipment en IT, maar dat is grosso modo nodig als zelfs het Sint Elisabeth Hospital (Sehos) nog jaren in gebruik blijft. Beiden gaan uit van ongeveer evenveel bedden - zij het FHN iets meer, mede gezien de inmiddels in omvang toegenomen bevolking ten opzichte van de inschatting vijf jaar geleden. Allebei rekenen erop dat de trend dat mensen steeds minder dagen in het ziekenhuis verblijven doorzet. Daar tegenover staat de vergrijzing die (voorlopig) steeds meer ouderen richting ziekenhuis zal sturen. De locaties die Pinedo noemt - achter de UNA en als alternatieve optie bij Rust en Burgh - zijn eveneens identiek.
Het is jammer en onnodig (duur) dat Curaçao telkens opnieuw het wiel blijft uitvinden. In 2003/2005 was er al een programma van eisen. Vervolgens komt FHN met haar eigen, aangepaste, programma van eisen. Nu dat ook weer niet doorgaat, is de vraag: What’s next? Weer een nieuw programma van eisen? Weer een stichting/commissie/werkgroep en weer rapporten, maar geen nieuw ziekenhuis? Het is niet te hopen.
Eén van de belangrijkste conclusies in het rapport-Deloitte, en daar gaat FHN in mee, is dat een grondige reorganisatie van de zorg nodig is: geen ofisina’s meer, alles gebeurt in het ziekenhuis, liefst een vaste of semi-vaste bezoldiging voor de specialisten, die dus geen ‘ondernemer’ meer zijn. Hetzelfde zal gelden voor laboratoria. De tarievenstructuur moet worden herzien, want eenvoudig gezegd: de goedkope zorg is te duur en de complexe zorg te goedkoop. Dit verklaart waarom Taams en Advent en ook de laboratoria bepaalde diensten goed en goedkoper kunnen aanbieden, zij leveren immers de duurdere zorg niet (met name geen intensive care en spoedeisende hulp).
Kortom: een nieuw ziekenhuis gaat niet alléén om een fundering, bouwstenen en een dak, maar biedt de gemeenschap een goede kans om met hulp en expertise van buitenaf de volksgezondheid grondig te herstructureren. Die kans, om dit per 2015 te realiseren, heeft de regering door haar houding jegens FHN om zeep geholpen. What’s next?
