Diepgaand onderzoek
Terwijl Schotte er groot voorstander van is om tot op de bodem uitgezocht te krijgen wat er mogelijk is misgegaan bij deze dienst, weigert hij ten enenmale om de maatschappelijk breed gedragen behoefte om een diepgaand en onpartijdig onderzoek in te stellen naar de integriteit van leden van zijn eigen ministersploeg, waaronder hijzelf. Waarom? Het is waarschijnlijk alleen omdat zijn regering erover dient te beslissen dat het nog niet is gebeurd; in alle andere situaties zou al lang helderheid zijn gebracht over wat er nu wel of niet mis is met de reputatie en handelwijze van bepaalde bestuurders. Ook, en niet in de laatste plaats, in het belang van henzelf. Nu speelt het kabinet Schotte voor eigen rechter en stelt het zichzelf boven elke vorm van niet alleen discussie maar ook controle. Dat een Statenmeerderheid al heeft beslist dat zo’n onderzoek er niet komt, is enkel uit te leggen als partij- en/of coalitiepolitiek; intern zo afgesproken. Want het is eerder regeringspartij Soberano geweest die regelmatig twijfel zaaide over het hoge corruptieve gehalte van sommige ministers. Waarom dan toch die zweem van onzekerheid en daarmee onrust laten voortduren? Dat is niet goed voor land en bevolking, maar ook niet voor de regering zelf. Het komt namelijk vroeg of laat toch telkens weer terug. Als de Staten het laten liggen, dan zullen maatschappelijke groeperingen het oprakelen. En anders de Tweede Kamer wel, die er breed - regeringsfracties, gedoogpartij en oppositie - haar tanden in heeft gezet en het vorige week hoog op de Haagse politieke agenda heeft gezet. Ondertussen heeft, of beter: geeft, de premier naar eigen zeggen geen prioriteit aan beantwoording van de rijksministerraad; hij heeft namelijk meer dingen aan zijn hoofd dan de Nederlandse minister Donner. Zo praat je niet met een tuinman of autowasser - met alle respect voor deze beroepsgroepen - maar zeker niet in het diplomatieke verkeer met een koninkrijkspartner.
Schotte zegt dat de screening en het memo passé zijn. Verleden tijd. Voor hem misschien. Mogelijk dat hij alles al wist en weet. Dat geldt beslist niet voor de intussen confuse en beduusde bevolking. Maar bovenal heeft de regeringsleider in al zijn (afleidings-)manoeuvres nog steeds niet inhoudelijk gereageerd op wat er in het gewraakte memo staat over zijn vermeende schulden, heimelijke relaties met (verdachte) financiers in binnen- en buitenland en aanname van grote sommen geld voor wederdiensten. Wanneer gaat ‘onze’ premier daar iets over zeggen of beter nog, er een diepgaand onderzoek naar laten doen? Dan kan de koningin of haar troonopvolger de volgende keer een politiek en maatschappelijk veel rustiger en voortvarender Land Curaçao bezoeken.
