Succesvolle landen zijn landen met een scherpe visie op de toekomst van hun natie en een daadkrachtige uitvoering van die visie en andere regeringsbeslissingen. Het is immers ‘Regeren is vooruitzien’. Hoe staat het nu met onze regering op Curaçao? Hebben wij een goede en gedeelde visie? Hebben wij gedeelde en gezamenlijke focus op de juiste prioriteiten? Het antwoord is helaas nee, of onvoldoende. Geconstateerd moet worden dat het op Curaçao bedroevend is gesteld als het gaat om bestuurlijke prioriteiten.
Te veel nog gaat het over zaken van secundair of tertiair belang: daar zijn voorbeelden genoeg van als het gaat over de regering en het parlement. Zo kan worden verwezen naar de ridicule oeverloze discussies en debatten over het wel of niet benoemen van ex-premier Suzy Camelia-Römer als lid namens Curaçao van de Evaluatiecommissie Justitierijkswetten. Daar fietst dan de discussie over de carnavalsroute even tussendoor, waarbij een groep Statenleden, gepantserd en geflankeerd door bodyguards de route lopen en als deskundigen hebben geconcludeerd dat de beslissing van de regering moet worden teruggedraaid. Zo is de politiek weer in de greep van ‘zwaarwichtige’ punten op de agenda van de ministerraad. Het gaat niet om sociaaleconomische vraagstukken, het gaat niet over verloederde wijken, het gaat niet over een al jaren tekortschietend onderwijssysteem, ook niet over de jeugd die veelvuldig tussen wal en schip valt, evenmin over de veiligheid op het eiland en ten slotte ook niet over een duur en ondermaats functionerend ambtelijk apparaat. Nee, het gaat alweer over de benoeming van een persoon, die overigens op alle terreinen haar strepen al ruimschoots heeft verdiend, en over de carnavalsroute. Deze punten zijn kennelijk dermate ‘zwaarwichtig’ dat zelfs gespeculeerd wordt dat de regering vroegtijdig ten val kan komen. Als dit ‘vooruitzien’ is, dan is het bar en boos gesteld met de toekomst.
Er is al een tijd een machtsspel aan de gang, dat goed bedekt wordt met vage en semantische discussies en retorische toespraken. Het betreft niet alleen de strijd tussen parlement en regering; coalitie vs. oppositie; maar ook binnen de coalitie; binnen de (grootste) regeringspartij; en zelfs binnen (grootste) fractie. Het wordt hoog tijd dat de regering Asjes de werkelijke pijnpunten van dit land ter hand neemt en een scherpe tevens inspirerende visie neerlegt voor de toekomst van het land. Alle inwoners van Curaçao hebben recht op een eerlijk antwoord op de vraag over de toekomst van de Isla-raffinaderij, antwoord op wanneer het onderwijs op de schop gaat en een echte kwaliteitsimpuls krijgt en ook of Wechi de modernste wijk wordt van het Caribisch gebied of een tweede Seru Fortuna. Wat gebeurt er met de monetaire unie? Komt er nu eindelijk spoedig een antwoord of blijft het - zoals gebruikelijk - nog vier jaar debatteren over de CBCS-problematiek?
Curaçao kampt al jaren met een inmiddels bijna duurzaam gefragmenteerd parlement en bestuur. In de Staten heeft niet een politieke partij echt gezag en kracht. De coalitie, noch de oppositie. We hebben te maken met een parlement bestaande uit individualisten en splinters, dat ook nog eens half op de stoel van de regering gaat zitten; zie de discussie over Camelia-Römer en de carnavalsroute. Ondertussen lijkt het erop dat minister-president Ivar Asjes gegijzeld is door eigen partij. De premier wil vaak wel doorpakken, maar moet als koorddanser tewerk gaan, omdat de grootste oppositiekrachten zich binnen de coalitie - binnen zijn partij en achterban - bevinden.
Het wordt nu echt tijd voor een koerswijziging. Het PS/PAIS/PNP-Sulvaran-kabinet moet weer op retraite gaan en daar samen met de andere coalitiegenoten een stevige koers uitstippelen voor de ontwikkeling en het welzijn van Curaçao. Na de ‘cold turkey’ van 2013 en 2014, waarbij burgers en bedrijven zwaar op de proef werden gesteld met lastenverzwaring, moet de ‘warm turkey’ in 2015 en 2016 zorgen voor verlichting en meer besteedbaar inkomen. De bedrijvigheid moet weer toenemen en het vertrouwen terugkeren. Het land kan en moet daarom koploper worden van de ‘Nieuwe Economie’ in het Caribisch gebied. De ambtenarij moet weer in dienst van de gemeenschap functioneren. Verwaarloosde wijken moeten daadkrachtig aangepakt en verbeterd worden. Om niet te praten over de vorming van de jeugd en vernieuwing van het onderwijssysteem. Kortom, Curaçao is toe aan positieve energie en inspiratie. Dit kan alleen als ‘de politiek’ orde op zaken stelt en alle partners betrekt bij de ontwikkeling van dit dushi eiland.