De verontwaardiging van onderwijzers is begrijpelijk; niemand wil dat er wordt gekort op zijn of haar loon(trede) en/of pensioen. En als dit tegelijkertijd gebeurt met andere bezuinigingen die het onderwijs treffen, dan druist dat in tegen de principes van een goed pedagoog. Toch kan opnieuw de vraag worden gesteld of actievoeren, en dus het stilleggen van het schoolwerk, wel de oplossing is om het conflict te beslechten. Allereerst moet altijd alles in het werk worden gesteld om door middel van dialoog proberen oplossingen te bereiken. De indruk bestaat dat partijen nog in gesprek waren en zelfs zijn. Staken behoort het laatste redmiddel te zijn. Te vaak wordt op Curaçao - lees: in de Curaçaose publieke sector - gegrepen naar dit zware ultimum remedium. Het is de omgekeerde weg: met acties wordt de dialoog afgedwongen. Maar daarbij zijn kwetsbare derden de dupe. In dit geval de leerlingen en hun ouders. Zij werden last minute onaangenaam verrast met de onzekerheid of er wel of geen school is. Maandag in elk geval niet tot 10.00 uur ’s morgens, had voorzitter Plantijn van onderwijsbond Sitek gezegd. Dat is een halve schooldag, maar voldoende om de lessen te ontwrichten. Al helemaal als ook na 10.00 uur niet wordt gewerkt uit onvrede over de teleurstellende ontvangst in Fòrti; de vakbond en actievoerders hadden de minister(s) persoonlijk willen spreken en niet slechts een hoge functionaris. En vandaag is het wéér raak. Hoe groot de frustratie ook, met deze koppige houding van bond én kabinet is de scholier het kind van de rekening, zoals oudervereniging Rema Uní terecht zegt. Dit is geen goed opvoedkundig signaal. En het zijn telkens dezelfde scholen die ‘plat’ liggen, van juist de leerlingen die het het hardst nodig hebben, terwijl leerkrachten van de meeste scholen gelukkig primair het kind centraal stellen en ervoor zorgen dat de scholieren niet het slachtoffer zijn van een meningsverschil tussen volwassenen. De regering Asjes staat voor de moeilijke opgave om enerzijds aan de beloofde lastenverlichting te voldoen, na forse ingrepen die de particuliere sector hard troffen, en anderzijds de overheidsbegroting op orde te houden door een efficiënter apparaat. Communicatie met ambtenaren is daarbij essentieel, maar ook het benoemen van uitgavenposten waar onder geen beding het mes in mag worden gezet. Onderwijs(begeleiding) en andere zaken die het Curaçaose kind direct raken horen daartoe. Het is de plicht van regeerders en docenten ervoor te zorgen dat jongeren een degelijke vorming krijgen. Ruzie maken over hun hoofden heen, door eenzijdige maatregelen op te leggen en het werk neer te leggen, is beslist niet in het belang van het kind.