Het is een teken aan de wand dat bij twee grote overheids-nv’s een grote financiering ‘on hold’ wordt gezet door commerciële banken. Ook kan het geen toeval zijn dat verschillende overheidsbedrijven kampen met ernstige financiële problemen. Dat betekent dat er structureel iets mis is. Het is niet alleen de huidige economie die even tegenzit, daar kijken financiers dwars doorheen; sterker, zij kijken vooral naar de toekomst van een organisatie en het potentieel om op lange termijn renderend te zijn. Daar zijn niet alleen goede financiële cijfers voor nodig, maar boven alles vertrouwen. Vertrouwen in de directie, vertrouwen in de Raad van Commissarissen, vertrouwen in de algemene vergadering van aandeelhouders (AVA). En vertrouwen in het door hen gezamenlijk en controleerbaar uit te stippelen en uit te voeren beleid. Bij Aqualectra is dat vertrouwen er op het moment niet. Daar werd vorige maand de financiering door een consortium ‘on hold’ gezet, overigens nadat eerdere pogingen ook niet slaagden. Nu krijgt ook UTS nul op het rekest. Voorlopig geen banklening. Eerst orde op zaken. Dat laatste dient ook te gebeuren bij andere (semi-)overheidsinstellingen zoals dokmaatschappij CDM en stichting ontwikkelingsbank Korpodeko. En helaas zijn er méér die matig of zelfs ondermaats presteren. Dat dit niet in volle omvang bekend is, komt doordat het nog in alle opzichten schort aan tijdige rapportages en transparantie. Vlak voor de schuldsanering per 10-10-’10 bleken plotsklaps de jaarrekeningen van de meeste overheids-nv’s en -stichtingen openbaar, maar daarna bleef er een handjevol over die financiële tekst en uitleg gaven. In troebel water is het goed vissen. Deze ondoorzichtige toestand is bij uitstek geschikt voor financiële puinzooi, wanbeleid, verkwisting en corruptie. Overheidsbedrijven zijn ooit eens op afstand gezet van de politiek en doen wel alsof ze zelfstandige ondernemingen zijn die net zo ‘zakelijk’ zijn als particuliere organisaties - met alle hoge salarissen en emolumenten die daar kennelijk bij horen - maar in werkelijkheid gedragen ze zich nog altijd als de overheidsdienst die ze ooit waren en lopen te veel directeuren en commissarissen nog aan de leiband van de AVA (lees: politiek). Het huidige politieke bestuur is niet verantwoordelijk voor de huidige problemen, maar plukt wel de zure vruchten van het onverantwoord uitzuigen van de overheidsentiteiten de afgelopen jaren. Een publieke sector die ‘on hold’ is, een economie die krimpt; dat kan geen land zich lang veroorloven.