Bijna net zoveel personen zetten zaterdag hun handtekening tijdens de Reforma-campagne van politicus Gerrit Schotte (MFK) als er zondag meededen aan de jaarlijkse sportieve loop van verzekeraar Guardian. Beide evenementen hebben verder helemaal niets met elkaar te maken, maar het geeft wel een beeld om hoeveel mensen het gaat. Schotte heeft, zo moet worden vastgesteld een jaar na zijn vertrek als premier, niet stilgezeten. Hij en zijn MFK voeren in feite een constante campagne en de grootste oppositiepartij is daarom waarschijnlijk in alle opzichten het best voorbereid voor het geval er vervroegde verkiezingen zijn. Er is veel kritiek op de manier waarop, maar Schotte heeft met zijn Reforma toch wel een paar duizend personen op de been gekregen. Uiteindelijk zetten, althans volgens de organisatie, 6.879 hun handtekening als ondersteuning. Een prestatie, ook al werden de vooraf aangekondigde 10.000 handtekeningen niet gehaald en werden ze gelokt met gratis eten en drinken en vooral heel veel muziekoptreden; brood en spelen, zouden de Romeinen zeggen. Het gaat zelfs aan de intellectuele denkers voorbij welke reforma (hervorming) nu eigenlijk wordt bedoeld en nagestreefd, laat staan de massa die zich had verzameld bij en rond het MFK-partijgebouw. Ook de paneldiscussie gaf niet veel helderheid: de één legde reforma uit als aanpassing van het Statuut, de ander als een gewijzigde autonomie en weer een ander de volledige staatsrechtelijke onafhankelijkheid van Curaçao. Interactie en dialoog met het volk is toe te juichen. Maar dan moet wel duidelijker zijn voor welke zaak wordt gestreden. En wat heeft de individuele burger - die allen bij het verkiezingscarnaval om zijn stem wordt gevraagd - er eigenlijk aan? Of is de beoogde reforma meer bedoeld de belangen van de zittende politieke bestuurders beter te beschermen? Wat de afgelopen dagen wel weer duidelijk is geworden is dat het géén zin heeft om over ‘modellen’ te discussiëren als het ontbreekt aan goede gevormde ‘mensen’ die deze modellen in de praktijk moeten brengen. Het ligt altijd aan een ander (Nederland of de voormalige Antilliaanse eilanden) of de structuur (dubbele bestuurslaag), maar nooit aan de uitvoerders zelf; degenen die aan het roer staan en letterlijk het heft in handen hebben. Het door Schotte zelf ingeschakelde Transparency International gaf het al aan: begin met de hervorming van de politieke partijen, die vooral beter gevormde en integere mensen moeten aantrekken. Geen reforma(shon) dus, maar allereerst formashon.