De regering Asjes heeft er verstandig aan gedaan om de Isla-bonden te betrekken bij het multidisciplinaire team dat zich moet buigen over de toekomst van de raffinaderij waarvan het leasecontract in 2019 eindigt. Dit gebeurde na flinke druk van de zijde van de vakorganisaties PWFC en Apri, die helder te verstaan hebben gegeven dat dit ‘een principieel punt’ is, wat niet onderhandelbaar is en waar de bonden bereid zouden zijn actie voor te voeren. Hoewel het geen arbeidsconflict is en een eventuele staking onrechtmatig zou zijn geweest, is de ernst en de bezorgdheid van het Isla-personeel wel alleszins te begrijpen. In een akkoord, dat bereikt werd na bijna zeven uur vergaderen, hebben kabinet en vakbonden afgesproken gezamenlijk op te treden in het multidisciplinaire team. Samen staan ze sterker. Maar wellicht veel belangrijker en verstrekkender is dat in de gezamenlijk verklaring van regering met PWFC en Apri ook een deadline wordt gesteld aan de Venezolaanse staatsoliemaatschappij PdVSA. Of het zal helpen is de vraag, maar het was de hoogste tijd geworden om PdVSA als huurder/exploitant van de raffinaderij kraakhelder te maken dat er nu een serieus signaal moet komen van de zuiderburen. Er zitten nog vijf jaar tussen nu en de afloop van de lease, maar in de raffinage en olie-industrie gaat het om zulke enorme investeringen en dus langetermijnplanning, dat door experts is aangegeven dat het nu niet vijf maar al één voor twaalf is. Er is voor Curaçao geen tijd te verliezen. De vraag is echter of Caracas zich onder (tijds)druk laat zetten. Als op de ervaringen in het verleden moet worden afgegaan in elk geval niet. Opeenvolgende Antilliaanse en Curaçaose regeringen kregen soms niet alleen nul op rekest, maar gewoon helemaal geen respons. Ook nu weer wacht premier Asjes al ruim twee maanden op antwoord op een schrijven aan Venezuela. Als Den Haag een Curaçaose bewindspersoon zo lang zou negeren, zou dat reden zijn voor een rel. Maar de Venezolanen geven geen krimp. Deels komt dit natuurlijk ook door grote binnenlandse problemen, waardoor het land dat voorheen alles zelf produceerde, nu voedsel - waaronder basisbehoeften - gaat importen. Betaald met petrodollars. De interesse in de Isla op Curaçao is gering, de arrogantie en de houding van ‘anderen hebben ons nodig’ des te groter. Mogelijk dat het koninklijk bezoek, aansluitend op een rondgang langs de eilanden, iets los kan maken. Voor het overige lijken PdVSA/Venezuela niet erg gevoelig voor druk.