De regering ontkomt er niet aan te bezuinigen op uitgaven voor overheidspersoneel. Om de begroting sluitend te krijgen en de tekorten van voorgaande jaren te compenseren, zijn maatregelen nodig. Dat kan door enerzijds de overheidsinkomsten te verhogen en anderzijds door de kosten te drukken. Beide zijn al gebeurd met een per saldo hogere omzetbelasting (ob) en hogere onroerendezaakbelasting (ozb) aan de ene kant en invoering van de basisverzekering ziektekosten (bvz) en aanpassing van de algemene ouderdomsverzekering (aov) aan de andere kant. Deze maatregelen troffen, met hogere premies, tot nu toe vooral de bedrijven en hun werknemers. Ambtenaren(bonden) weigerden mee te werken. Nu ligt er een pakket op tafel dat vooral het overheidspersoneel treft. Het zou naïef zijn te denken dat zij dit zonder slag of stoot zullen accepteren. Het pakket is dan ook, zeker op het eerste gezicht, fors. Zo worden in 2014 en 2015 het vakantiegeld gehalveerd en de indexering op nul gezet. De loontreden, waarmee ambtenaren hun salarissen in de loop der jaren vanzelf zien stijgen, worden ‘opgerekt’ en de bedragen gehalveerd. De extra toelagen aangescherpt. Dat doet pijn. Individuele ambtenaren zullen dit echt wel voelen. Maar onredelijk zijn de maatregelen niet. In het bedrijfsleven is indexering van de lonen van werknemers - die vaak lange dagen en weken maken - in veel gevallen al jaren geen automatisme. Vakantiegeld is geen ‘recht’ in de private sector en is als gevolg van de economische crisis soms (tijdelijk) komen te vervallen. Loonsverhogingen in de vorm van loontreden en toelagen zijn evenmin vanzelfsprekend bij ondernemingen, die moeten concurreren en renderen om overeind te blijven. Kortom, zo gek is het zeker niet om te korten op het te dure ambtelijk apparaat. En een zekere gelijktrekking is van uit het oogpunt van solidariteit binnen de gemeenschap zelfs gewenst. De overheid kan niet verwachten dat anderen blijven opdraaien voor de financiële tekorten die de overheid creëert. Het is daarom moedig en toe te juichen dat de regering niet alleen streeft naar een kleiner en goedkoper korps, waarvan de kosten gedragen kunnen worden door deze samenleving, maar waarbij tevens een kwalitatief betere dienstverlening aan diezelfde gemeenschap meer centraal komt te staan. Het is te hopen dat de regering de rug recht houdt en zich niet laat afschrikken door ongetwijfeld fel tegenstribbelende ambtenaren(bonden).