Overheids-nv Refineria di Kòrsou (RdK), een relatief kleine organisatie maar als ‘eigenaar’ van de raffinaderij die wordt gehuurd en geëxploiteerd door Isla/PdVSA een belangrijke speler, is de inzet geworden van een machtsstrijd tussen de interim-regering Betrian en de onder het vorige kabinet Schotte aangestelde Raad van Commissarissen (RvC). De eerste wil en móet zelfs schoon schip maken, omdat er de afgelopen twee jaar veel mis is gegaan. Maar de commissarissen, behalve één die zelf al terugtrad, weten niet van wijken. Zelfs niet als duidelijk is dat de Raad niet het vertrouwen geniet van de regering, die de vertegenwoordiger is van de aandeelhouder. De RvC ziet namens de aandeelhouder toe op het functioneren van directie zónder overigens op de stoel te gaan zitten van de directeur. Elk zichzelf respecterende Raad die aanvoelt niet meer met de goedkeuring van de aandeelhouder te kunnen optreden, dient de eer aan zichzelf te houden en te vertrekken. Deze RvC, onder aanvoering van president-commissaris Oswald ‘Ossie’ van der Dijs, wil echter coûte que coûte aanblijven. Hij verliet onlangs vroegtijdig een onderhoud met de interim-regeerders toen het hem te heet onder de voeten werd. Sindsdien laat de voorzitter van de RvC geen gelegenheid voorbij gaan om in de media zijn gal met vooralsnog weinig overtuigde argumenten te spuwen. Ook al vinden Van der Dijs - die deze positie voornamelijk verkreeg omdat hij de oom is van de levenspartner van de voormalige premier Schotte (MFK) - en zijn medecommissarissen dat zij onheus worden behandeld en dat zonder hen RdK op de rand van de afgrond staat, dienen zij toch plaats te maken. Zeker gezien de bevindingen van overheidsaccountantsbureau Soab en ook getuige de in het aandeelhoudersbesluit tot onmiddellijke schorsing genoemde punten. De beslissing van de RvC om de pas door de aandeelhouder benoemde tijdelijk directeur Mensche op een zijspoor te zetten, moest en kon dan ook alleen worden gezien als een oorlogsverklaring. Maar hun strijd tegen de in hun ogen fout optredende interim-regering/aandeelhouder moeten zij op een andere manier en vanuit een andere positie voortzetten, indien zij dit nodig achten. Veel kans van slagen en zelfs het krijgen van gehoor is er niet. De RvC van RdK heeft niet alleen niet het vertrouwen van de aandeelhouder, ook de vakbond PWFC en het personeel verzetten zich fel tegen het aanblijven van de commissarissen. De werknemers gaan daarbij zelfs zover om actie te voeren en bepaalde toegangspoorten tot de raffinaderij te blokkeren. Een onjuist middel, aangezien hier formeel geen sprake is van een arbeidsconflict en zij niet gerechtigd zijn posten te bezetten of af te sluiten. Maar wel begrijpelijk. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Het is in de politiek en aan politiek gelieerde instellingen een verkeerde gewoonte geworden om hier lak aan te hebben.