Oliesjeik of oliedom
Onder verwijzing naar internationale bepalingen en verdragen willen Wiels en Asjes van Pueblo Soberano de bevolking doen geloven dat zich in de territoriale wateren rond Curaçao natuurlijke rijkdommen en hulpbronnen als olie en gas bevinden en dat vorige regeringen deze hebben achtergehouden en zelfs al verkwanseld aan derden, waaronder Nederland. Als alles wat tot nu toe bekend is geworden hierover nog eens op een rijtje wordt gezet, kan haast niet anders worden geconcludeerd dan dat PS bezig is aantoonbare onwaarheden te verkondigen, zogenaamd om het volk te informeren.
Om te beginnen heeft PS-leider Wiels (eerder) geroepen dat de PAR een wetsvoorstel zou hebben klaarliggen waarin Nederland 85 procent van de olieopbrengsten zou krijgen. In de Centrale Commissievergadering van de Staten deze week heeft de PS daar echter niets meer over gezegd, waarschijnlijk simpelweg omdat het niet correct is. De grootste oppositiepartij daagde Wiels uit bewijs te leveren en dat bewijs is uitgebleven.
Daags voor de verkiezingen van 2007 zwaaide Cooper van MAN met een stuk papier dat het contract zou zijn dat de toenmalige premier De Jongh-Elhage (PAR) getekend had met een oliemaatschappij om naar olie te boren. Ook dat contract kwam nooit meer in de publiciteit; vermoedelijk om de eenvoudige reden dat het gewoon niet bestaat.
Na zijn aantreden heeft premier Schotte (MFK) in november 2010 een grote show gegeven in de Staten om te bewijzen dat er ‘geheime contracten’ waren gevonden - exact wat ook nu PS wéér aanvoert - die de vorige regering zou hebben gesloten. Ook dat bleek niet juist. De contracten waren namelijk al, eerst met weglaten van de namen van de betreffende maatschappijen, aan de Staten aangeboden. Op aandringen van de MAN zijn daarna ook de namen van de maatschappijen ter vertrouwelijke kennisneming aan het parlement aangeboden. Er was toen dus gewoon helemaal niets nieuws te melden door Schotte. Alleen heeft hij de namen openbaar gemaakt. Dus dat ‘pueblo’ voor de eerste maal de waarheid hoorde, zoals door PS en Asjes gesteld, is niet waar en onjuiste voorlichting.
De kwestie van de olieopbrengsten die Caryl Monte ten tijde van de maatschappelijke discussie over de voor- en nadelen van de Slotverklaring van het Spaansche Hof van 2006 zou hebben aangehaald, waardoor de schuldverlichting en de daaraan gekoppelde voorwaarden niet nodig zouden zijn: Curaçao is inmiddels vijf jaar verder en er is géén olie en géén gas opgepompt. Niet onder de PAR en evenmin onder de huidige coalitie met PS erin. Wel zijn de overheidsschulden van destijds grotendeels gesaneerd. Als Curaçao had moeten wachten op oliegelden, zou het eiland nu een volstrekt ondraagbare schuld hebben en zou Nederland - en waarschijnlijk geen enkel ander land - erover piekeren om Curaçao te hulp te komen.
De zogeheten ‘confidentality agreements’ zijn toen door de premier getekend omdat zij geen financiële verplichtingen inhielden voor het land, zoals ook andere premiers dat vóór Etienne Ys (PAR) deden. Dat Braam van CBJAZ/CGNA (Centraal Bureau Juridische en Algemene Zaken van de toenmalige centrale overheid) in 2008 meende dat hij daarvoor een machtiging van de ministerraad zou moeten hebben, doet daar volgens deskundigen niet aan af. Volgens hen zou op Braams standpunt ‘veel zijn af te dingen’.
Er wordt gesteld dat het illegaal zou zijn, ‘ku pueblo no sa’ (dat de bevolking er niet van wist). Confidentiality is echter confidentiality, geen enkele regering hangt zoiets aan de grote klok. Zeker niet in zo’n vroeg stadium. Anders is bijvoorbeeld een Memorandum of Understanding (MoU). Maar dat geldt ook voor de aanleg van pakweg een zonnepanelenpark. Is dat aan de Staten aangeboden? Heeft ‘pueblo’ daar inzage of zeggenschap over gehad? Het is maar een voorbeeld. Of de druktank, waar een paar ton gemeenschapsgeld is gestoken in een privé-onderneming onder het mom dat het zou gaan om een cadeau van Venezuela?
De drie (olie)maatschappijen van toen zijn gerenommeerde multinationale maatschappijen. Van een bijzondere band met een van de maatschappijen, zoals beweerd, lijkt vooralsnog geen sprake. Asjes zou daarvoor de bewijzen moeten aanvoeren. Alleen verdachtmakingen leveren niets op. Bovendien, waar gaat het nu allemaal om? De inzage die de maatschappijen kregen, was in oude onderzoeken van jaren geleden.
Het verhaal van Wiels en Asjes van het onderzoeksschip dat door De Jongh-Elhage speciaal naar Curaçao zou zijn gehaald, blijkt niet te kloppen. Het schip is hier in het Dok geweest. Omdat er een ‘venster’ leek te zijn in de agenda van de rederij, is nagegaan of en welke mogelijkheden er zouden kunnen zijn dat zij een onderzoek met de nieuwste technieken zouden kunnen doen. Dat het onderzoek ‘pueblo’ miljoenen zou kosten - Asjes beschikt kennelijk over informatie dat dit 8,1 miljoen dollar zou zijn geweest - kan nergens worden gestaafd en moet voorlopig als onwaarheid worden beschouwd. Asjes zou er goed aan doen de bewijzen voor zijn stelling te presenteren.
Wat de vorige regering wél heeft gedaan, is participeren in een onderzoek van de University of Texas. Daarover zwijgt PS. De kosten daarvan waren dan ook volstrekt acceptabel. Het is naar dit onderzoek waar Cooper - die alle Curaçaoënaars niet zo lang geleden ‘oliesjeik’ noemde - waarschijnlijk aan refereert. Alleen, hij stelt dat er olie en gas zit, terwijl de onderzoekers een veel genuanceerde standpunt innemen.
Dat de (vorige) overheid ‘in het geheim’ zou hebben gewerkt aan een Petroleumlandsverordening is eveneens kletskoek. Zoals er al een Petroleumlandsverordening voor de Bovenwindse Eilanden bestond, moest er ook een komen voor de Benedenwinden. De achtereenvolgende Antilliaanse regeringen hebben altijd gesteld dat pas als er een dergelijke landsverordening zou zijn, de overheid zou kunnen overwegen onderzoeken toe te staan aan geïnteresseerde maatschappijen. Alles open en transparant en volgens de wet. Aan het wetsontwerp is wel lang gewerkt: in 2006 is het onder andere aan de Sociaal Economische Raad (SER) en de Raad van Advies (RvA) aangeboden. Het SER-advies heeft toen uitgebreide aandacht gehad in de lokale kranten; van een ‘geheime’ aanpak was dus alles behalve sprake. En het gebeurde lang voordat Monte met zijn betoog over oliewinning kwam.
De garantie die PS geeft dat ‘wij’, de bevolking van Curaçao, recht hebben op ‘onze eigen’ bodemschatten klinkt goed, maar is in wezen gebakken lucht: dat staat allang in de Curaçaose wetgeving; de Mijnwet dateert al uit eind 19e of begin 20e eeuw.
Wat Asjes en Wiels dan wél voor ogen staat? Het lijkt eerder op ordinaire laster en verdachtmakingen. Het past helemaal in het PS-straatje van de ‘belangen’ waar het koloniale Nederland op zou azen en de huidige oppositie die daarbij een faciliterende rol zou spelen. Maar met de waarheid heeft het niets van doen: wel met het populistisch inspelen op onderbuikgevoelens bij ‘pueblo’. Waarom anders zo vlak voor de verkiezingen wéér de olie van de plank halen - of beter: uit de grond pompen? Als dat zo veelbelovend zou zijn, waarom heeft de regering Schotte met PS als tweede grootste regeringspartij in 22 maanden tijd helemaal niets aan deze zaak gedaan?
