De bijna honderd medisch specialisten in dienst van het Curaçao Medical Center (CMC) zijn boos en ontevreden over hoe de directie is omgegaan met de Landsverordening normering topinkomens (LNT), die óók van toepassing is op de specialisten. Vooropgesteld: niemand wil in inkomen terug en al helemaal niet dat er wordt teruggevorderd op eerder ontvangen honorarium; ook al betreft dat het zogenaamde variabele deel. CMC staat echter met de rug tegen de muur en doet wat de wet voorschrijft: ,,Het CMC kan geen beloningen toekennen die met de wettelijke bepalingen in strijd komen”, luidt dan ook het oordeel van de rechter.

In april dit jaar deed het gerecht uitspraak in een zaak, aangespannen door de Landelijke Vereniging Medische Professionals in Dienstverband Curaçao (LVMPiDC) tegen het CMC-ziekenhuis. Dat ging toen niet meer over de vraag of de LNT überhaupt van toepassing is op de medische professionals. Daarover is in een eerdere uitspraak van het gerecht al geoordeeld, namelijk dat de maximale bezoldigingsnorm als bepaald in de LNT óók geldt voor de medisch professionals in loondienst van het CMC.

Waar gaat het over?
Waar gaat het dan in de meest recente procedure wel over? Het gaat over de uitleg van overgangsregeling van de LNT. Volgens de vereniging LVMPiDC is een verhoging van de bezoldiging van de medisch specialisten door middel van indexering, loontreden en de variabele beloning tijdens de overgangsregeling geboden en toegestaan, ook als dat betekent dat de beloning daarmee boven de LNT-norm komt.
De LVMPiDC neemt het de CMC-leiding kwalijk op een bepaalde manier om te gaan met toepassing van de LNT ten aanzien van medici. Maar de vraag is of dat terecht is. Het vonnis geeft het antwoord op die vraag: dat is niet terecht. De rechterlijke uitspraak is daar helder over.

386.000 Gulden
Terug in de tijd: op 21 december 2022 is de Landsverordening normering topinkomens Curaçao (LNT) in werking getreden. Vanaf die dag geldt dat ten aanzien van topfunctionarissen die werkzaam zijn voor de overheid of een overheid gelieerde entiteit geen bezoldiging mag worden overeengekomen die per kalenderjaar méér bedraagt dan de maximale bezoldiging. Die bezoldiging van een topfunctionaris van een grote vennootschap bedraagt per kalenderjaar 386.000 gulden. Volgens de definitie van bezoldiging gaat het daarbij om de som van alle vergoedingen, de belastbare (vaste en variabele) onkostenvergoedingen en het werkgeversdeel van pensioenbijdragen.
,,Het huidig jaarsalaris van de medisch specialisten in het CMC bedraagt tussen 300.000 en 660.000 gulden, afhankelijk van ervaring en diensten”, staat in het vonnis als feit te lezen. Er zijn er dus die ónder de norm zitten en er zijn medici die er duidelijk flink boven zitten.

Inzet rechtszaak
Wat wilde de LVMPiDC met deze rechtszaak bereiken? De vereniging medisch specialisten in dienst van het CMC vorderde een verklaring voor recht dat de tussen CMC en de medische professionals geldende arbeidsvoorwaarden - zoals opgenomen in de Beloning Medisch Professionals (BMP) voor wat betreft de indexering van salarissen, het toekennen van loontreden en het uitkeren van variabele beloning over de jaren 2021 tot en met december 2024 - niet door de LNT beperkt worden; en verder dat vanaf januari 2025 de beloning boven de norm in de periode van drie jaar in drie gelijke delen moet worden teruggebracht tot het dan geldende maximum.
Wat zegt de wet over de overgangsregeling? Deze bepaalt (a) dat een voorafgaand aan de inwerkingtreding van de LNT tussen partijen overeengekomen bezoldiging die meer bedraagt dan de maximale bezoldiging is toegestaan voor ten hoogste twee jaar na de inwerkingtreding van deze wet; en (b) dat indien de periode van twee jaar is verstreken, de overeengekomen bezoldiging in een periode van drie jaar in drie gelijke delen wordt teruggebracht tot het geldende maximum.
De vereniging stelt dat de LNT geen belemmering zou vormen om gedurende de overgangsperiode de afspraken over de indexering van salarissen, het toekennen van loontreden en de variabele beloning na te komen. Het gerecht ziet dat anders en is - samen met CMC - van oordeel dat de LNT in de weg staat aan het doorvoeren van indexeringen, het toekennen van loontreden en het uitbetalen van de variabele beloning, ‘als hiermee de LNT-norm wordt overschreden’.

Publieke middelen
De rechter licht ook het uitgangspunt van de wet toe: ,,De LNT ziet op beloningen in de (semi-)publieke sector. De bekostiging van rechtspersonen en organisaties behorend tot deze sector vindt middellijk of rechtstreeks geheel of in aanzienlijke mate plaats uit publieke middelen. De wetgever (de regering en de Staten van Curaçao, red.) heeft met de invoering van de LNT de beloningen bij instellingen in de (semi-)publieke sector tot een maatschappelijk aanvaardbaar niveau willen reduceren. Met andere woorden: bovenmatige bezoldigingen willen tegengaan. De wetgever heeft hiertoe een norm gesteld.”
Over het vereiste van proportionaliteit tussen enerzijds het nagestreefde algemeen belang en anderzijds de rechten van de betrokken individuen, stelt de rechter: dat de afspraken met betrekking tot de beloning worden doorkruist door de LNT in die zin dat zij niet wordt uitgekeerd als sprake is van of als dat leidt tot een hoger bedrag dan de LNT-norm, ‘maakt niet dat er geen fair balance meer is tussen dat nagestreefde algemeen belang en de rechten van de medisch professionals’.

Geen willekeur
Tot slot nog dit: Dat de betreffende looncomponenten wel aan een deel van de specialisten worden uitgekeerd, namelijk aan diegenen die daarmee níét boven de LNT-norm uitstijgen, ‘leidt niet tot willekeur’, zoals door de vereniging LVMPiDC wordt betoogd, maar vloeit voort uit zowel de contractuele bepalingen die van toepassing zijn op de arbeidsovereenkomst als uit de LNT.
Het - op zich begrijpelijke - chagrijn van medische professionals dat zich richt tot de raad van bestuur (RvB) van CMC, lijkt daarmee op dit punt niet terecht - mogelijk zijn er andere ‘pijnpunten’ waarvoor zij wel bij de directie moeten aankloppen. Eerder is er boosheid over de LNT-wet zelf en de impact ervan op de persoonlijke inkomenspositie van de medici. Ongerechtvaardigd of niet; daarvoor moeten zij primair bij de regering en het parlement zijn. Het CMC-bestuur past de wet toe en wordt ook geacht dat te doen.