Deuk PS
Ministers worden (in)gewisseld, ogenschijnlijk zonder dat regeringsleider Gerrit Schotte (MFK) enige grip heeft op wat er met zijn kabinet gebeurt; er schuift gewoon weer een andere ministerspersoon aan. Met alle gevolgen van dien voor de ambtenaren - die van Wiels en passant een veeg uit de pan krijgen en als onbetrouwbaar werden bestempeld - waarvoor straks wéér een nieuwe kennismakingsronde volgt en gewijzigd beleid. Dit laatste kan omdat nog altijd het regeerprogramma ontbreekt, waardoor in wezen elke bestuurder zelf beleid kan uitstippelen. Dit is funest voor zo’n belangrijke portefeuille als Onderwijs.
Nu treedt Lionel Jansen, partijvoorzitter van PS, aan. Hij krijgt, evenals elke nieuwe ministers, uiteraard het voordeel van de twijfel. Maar als Wiels zegt dat Jansen wél de urgentie begrijpt en wél de wilskracht heeft, dan bedoelt hij waarschijnlijk met name dat deze bewindsman wél zonder tegenstribbelen doet wat de partijleider wil. Het gaat in bepaalde gevallen om discutabele zaken als de naamsverandering - coûte que coûte - van PSC (hoezo inspraak of democratie?), de omstreden vergunning voor Omega College en New Song.
Iedereen binnen PS moet naar de pijpen van Wiels dansen, maar ook daarbuiten; coalitiepartners MFK en MAN hebben nauwelijks iets in de melk te brokkelen. Dit kan een tijdlang goed gaan, maar PS en de leiding - die immers verantwoordelijk is voor het voordragen van de ministers - hebben nu wel een forse deuk opgelopen. Ook al probeert Wiels dat te maskeren op de hem bekende manier van links en rechts om zich heen slaan en schofferende taal in dit geval in de richting van ex-minister Rosalia.
