Zij heeft ervan geleerd, verklaarde minister Dorothy Pietersz-Janga (MFK) van Gezondheid, Milieu en Natuur gistermorgen voor Radio Mas. Het is te hopen, want deze politica van de grootste Curaçaose regeringspartij maakte in de periode van vijf maanden dat zij bewindspersoon is bepaald geen sterke indruk. Ten minste driemaal kwam zij op z’n zachtst gezegd dubieus ‘in het nieuws’. De eerste keer toen zij als minister van Volksgezondheid weigerde te antwoorden op de mediavraag of zij wel (of niet) gevaccineerd is tegen Covid-19.
Niet zomaar een minister van, bijvoorbeeld, Cultuur of Ruimtelijke Ontwikkeling. Nee, dé minister die als eerste verantwoordelijk is voor de Gezondheidszorg. Zeg maar degene die vóór de troepen uitloopt - beter: zou moeten lopen - in de strijd tegen het coronavirus, dat al zoveel slachtoffers heeft geëist, van wie 178 dodelijk op Curaçao, om over de vele honderden miljoenen aan extra kosten en vooral (economische) schade niet te spreken. Pietersz-Janga verschool zich achter ‘privacy’. Dat kan en mag, maar helaas voor haar níét als minister belast met GMN. Dan moet ze maar een andere job nemen. Als bewindsvrouw van Gezondheid behoort zij volop en voluit het regeringsbeleid te verdedigen en ook uit te dragen. Een eerste misser was dat.
Een tweede uitglijder maakte deze politiek bestuurder toen zij vrij recent nog de hele eilandelijke medische sector - huisartsen, specialisten en andere zorgprofessionals - over zich heen kreeg in verband met haar buitengewoon controversiële en zeker niet wetenschappelijke en zelfs als ‘ondermijnend’ gekwalificeerde uitspraken over het anti-parasitair medicijn Ivermectine in de strijd tegen Covid-19. Ook gaf zij anti-vaxxers het advies om er een gezonde levensstijl met onder andere ‘yerba’ (kruiden) en knoflook op na te houden in plaats van nadrukkelijk voor vaccinatie te pleiten, waar het officiële overheidsbeleid al tijden en met hoge uitgaven op is gebaseerd. De rest van de ministerraad moest corrigerend optreden: de regering keurt het gebruik van Ivermectine af als alternatief medicijn bij de behandeling van Covid-19, haastte MFK-premier Gilmar Pisas te zeggen. De uitspraken van de minister van Gezondheid werden uitgelegd als een leermoment. ,,Deze fout is geen reden om iemand uit haar functie te zetten”, zei haar politieke baas, die Pietersz-Janga hierover binnenskamers had aangesproken. Voortaan zou alleen de premier, als ‘opperbevelhebber’, zich publiekelijk uitlaten over de coronacrisis; ook het deel betreffende de volksgezondheid. ,,Andere zorg-gerelateerde thema’s zoals het Curaçao Medical Center (CMC) zijn haar pakkie-an. Maar als het specifiek om de pandemie gaat, dan is zij niet de persoon die informatie verstrekt”, aldus Pisas.
Echter, ook op andere onderwerpen gaat deze minister onderuit, zoals met haar ‘instructie’ aan de vereffenaars van Stichting BZV om alle reeds (gewonnen) rechtszaken in verband met malafide praktijken in het verleden per direct te staken en de beslagen op te heffen. Zonder een geldig, laat staan zinnig argument op te geven. Ze probeerde als minister op de stoel van de vereffenaars te gaan zitten; dat is in strijd met de wet en in termen van good corporate governance een doodzonde. Pas na de publicitaire golf van verontwaardiging kwam de minister met erbij gesleepte (drog)redenen op de proppen, echter al een paar uur later door haar partijvoorzitter en collega-minister Sithree van Heydoorn rechtgezet: MFK steunt het besluit van haar eigen minister niet (in de persverklaring vetgedrukt: ‘nos no ta sostené’). Onderaan meldt de partij dat ‘gesproken is met minister Pietersz-Janga en dat de minister instemt’ met MFK.
Kortom, ze heeft ervan geleerd. In dit geval van de principes van ‘trias politica’ en daarmee de scheiding der machten. Maar ook voor deze coalitie geldt dat regeren een serieuze zaak is. En niet een tour van leermoment naar leermoment. Het ministerschap is geen opleidingstraject. Dat zijn de mensen die vanaf dag één volop moeten kunnen geven, kennis en kunde, zeker in een crisisjaar. Voor missers, uitglijders en blunders is nu even geen tijd en plaats. Zeker nu ook coalitiepartner PNP aangeeft zich ‘volledig’ te distantiëren van het optreden van deze minister, blijft er langzaamaan weinig anders op dan de eer aan zichzelf te houden.